Spółka prawa cywilnego jeszcze niedawno bywała często nazywana błędnie spółką osobową. Wynika to z tego, że między spółką cywilną a spółkami osobowymi, uregulowanymi w kodeksie spółek handlowych, zachodzą pewne podobieństwa. Dotyczą one m.in. wkładów do spółki. Zarówno w przypadku spółki jawnej, jak i cywilnej, wkładem może być świadczenie usług na rzecz spółki.
Przedsiębiorcy mogą występować w obrocie w różnych formach prawnych. Możliwe jest więc prowadzenie działalności gospodarczej zarówno przez przedsiębiorcę jednoosobowego, osobę prawną (np. spółkę kapitałową), jak też przez jednostkę nie posiadającą osobowości prawnej (np. spółkę partnerską). O ile jednak w przypadku przedsiębiorcy jednoosobowego, którym jest osoba fizyczna, kwestia odpowiedzialności za szkody jest jasna i klarowna, o tyle w przypadku innych form organizacyjno – prawnych nieco się komplikuje.
Spółka cywilna nie posiada podmiotowości prawnej. Jest jedynie umową prawa cywilnego, przez którą wspólnicy zobowiązują się dążyć w określony sposób do oznaczonego celu gospodarczego. W związku z tym, wspólnicy powiększając rozmiary swojej działalności mogą zdecydować się na przekształcenie spółki. Z przepisów KSH wynika, że spółka cywilna może zostać przekształcona w każdą inną spółkę prawa handlowego, a więc zarówno osobową, jak i kapitałową.
Możliwość korzystania przez spółkę cywilną z nieruchomości spełniającej określone kryteria, może stanowić podstawowy warunek dla osiągnięcia celu gospodarczego, do którego zobowiązali się dążyć wspólnicy. Często zdarza się, że taką niezbędną – z punktu wiedzenia założeń ekonomicznych - nieruchomość (np. pomieszczenia produkcyjne, warsztat samochodowy, grunty rolne) posiada jeden z potencjalnych wspólników.