Czy wspólnik spółki cywilnej może rozporządzać swoim udziałem?

Zatem we wspólności majątku wspólników nie ma wyodrębnionych z punktu widzenia prawa udziałów w tym majątku. Takie rozwiązanie stanowi przeciwieństwo współwłasności ułamkowej, gdzie każdy ma swój udział. Zatem jeżeli nawet wspólnik uzyskałby zgodę pozostałych wspólników na dokonanie wyżej wskazanych czynności to dokonanie przez wspólnika czynności rozporządzającej nie wywołałoby skutków prawnych. Nie jest także dopuszczalne zniesienie wspólności łącznej.

Dlaczego wspólnik spółki cywilnej nie może rozporządzać swoim udziałem?

Cechą charakterystyczną spółki cywilnej jest to, że jej majątek nie stanowi własności spółki, ale jest przedmiotem wspólności łącznej wszystkich wspólników. Oznacza to, że w przypadku gdy przestanie istnieć spółka cywilna to również przestaje istnieć wspólność łączna. Jednocześnie współwłasność łączna musi istnieć tak długo jak długu istnieje sama spółka. Zatem domaganie się podziału tego majątku przez wspólników nie jest dopuszczalne.

Przeczytaj również: Czy wniesienie wkładów w spółce cywilnej jest konieczne?

Co stanowi majątek spółki?

Majątkiem spółki będą wszystkie dobra, które zostały wniesione przez wspólników tytułem wkładu na własność bądź zostały nabyte przez wspólników w czasie trwania spółki. Z kolei dobra wniesione przez wspólnika jedynie do używania stanowią nadal przedmiot wyłącznej własności wspólnika.

Polecamy serwis Odszkodowanie

Czy wierzyciel będzie mógł zaspokoić się z udziału wspólnika?

Konsekwencją przyjęcia przez ustawodawcę, że majtek wspólników spółki cywilnej stanowi współwłasność łączną jest to, że również wierzyciel wspólnika nie będzie mógł żądać zaspokojenia z udziału wspólnika we wspólnym majątku wspólników, ani z udziału w poszczególnych składnikach tego majątku tak długo jak długo istnieje spółka. Takie postanowienia zawarte zostały w § 3 art. 863 kodeksu cywilnego. Nie są objęte współwłasnością łączną przedmioty wniesione przez wspólnika jedynie do używania. Zatem dopuszczalne będzie zaspokojenie się przez wierzyciela z przedmiotów wniesionych do spółki jedynie do używania, bowiem nie są one objęte zakazem określonym w powyższym przepisie.