Każda umowa musi zawierać określone elementy konieczne. Do elementów niezbędnych każdej umowy z pewnością zaliczyć należy przedmiot świadczenia stron. Strony, nie często przywiązują należytą uwagę przy określaniu przedmiotu umowy, a to – jeśli dotyczy rzeczy, może mieć istotny wpływ na przyznanie wierzycielowi określonych uprawnień. Zatem warto dowiedzieć się, jakie konsekwencje związane ze sposobem określenia przedmiotu umowy, przewiduje prawo.
Kodeks cywilny przewiduje, że świadczenia będące przedmiotem umów wzajemnych powinny być spełnione jednocześnie. Oczywiście, strony w zakresie terminu spełnienia swoich świadczeń mogą umówić się inaczej, jeżeli jednak nie zrobią tego, każda ze stron może powstrzymać się ze spełnieniem świadczenia, dopóki druga strona nie zaofiaruje świadczenia wzajemnego.
Cechą dóbr osobistych jest to, że prawa z nich wynikające (prawa osobiste) są prawami bezwzględnymi, skutecznymi erga omnes, to jest zarówno w stosunku do osób fizycznych jak i prawnych. Choć prawa te mają charakter niemajątkowy, ich naruszenie pociąga za sobą, niejednokrotnie skutki majątkowe. Szczególnie może to dotyczyć osób prawnych.
Możliwość korzystania przez spółkę cywilną z nieruchomości spełniającej określone kryteria, może stanowić podstawowy warunek dla osiągnięcia celu gospodarczego, do którego zobowiązali się dążyć wspólnicy. Często zdarza się, że taką niezbędną – z punktu wiedzenia założeń ekonomicznych - nieruchomość (np. pomieszczenia produkcyjne, warsztat samochodowy, grunty rolne) posiada jeden z potencjalnych wspólników.