Musisz wiedzieć, że w postępowaniu egzekucyjnym obowiązek wskazania składników majątku dłużnika spoczywa na wierzycielu. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego (np. orzeczenie SN z 25 kwietnia 1955 r., IV CZ 72/55, OSN 1956, nr III, poz. 69) wskazanie we wniosku o wszczęcie egzekucji tylko rodzaju egzekucji bez określenia jej sposobu nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 797 kodeksu postępowania cywilnego („kpc”). W praktyce oznacza to, że komornik nie podejmie egzekucji ze składników majątku dłużnika, które nie zostały wskazane we wspomnianym wniosku.
Każdy pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego a dodatkowo zawierać określone przez powoda zapisy jak: dokładne określenie żądania, przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie oraz właściwość sądu, a także w sprawach o prawa majątkowe – oznaczenie wartości przedmiotu sporu. To właśnie określenie wartości przedmiotu sporu, zwłaszcza w niektórych przypadkach może rodzić wiele problemów i negatywnych konsekwencji, chociażby dlatego, że często od wartości przedmiotu sporu uzależniona jest również wysokość wnoszonej przez powoda opłaty sądowej.
Jeżeli strony w umowie poręczenia nie zastrzegły, iż odpowiedzialność poręczyciela ma charakter odpowiedzialności subsydiarnej, oznacza to, że nie trzeba czekać z żądaniem spełnienia świadczenia od poręczyciela do czasu aż stwierdzimy, iż nasz główny dłużnik nie będzie w stanie spełnić sam swojego świadczenia. Powyższa regulacja zawarta została w art. 881 Kodeksu cywilnego i określa, iż poręczyciel będzie odpowiedzialny jak współdłużnik solidarny, gdy strony inaczej nie postanowiły.