Dyrektor handlowy często odpowiada za plan sprzedaży, którego nie jest autorem. Mimo możliwości przekazywania swoich sugestii, czy też przekonywania do najlepszych rozwiązań, jego wpływ na założenia budżetowe jest ograniczony. Zazwyczaj po narzuceniu nowego obowiązującego planu sprzedaży, szefowi nie pozostaje nic innego, jak jego akceptacja.
Migracje pracowników i globalizacja firm powodują, że coraz więcej ludzi pracuje w zespołach zróżnicowanych kulturowo. Również w Polsce menedżerowie coraz częściej zarządzają ludźmi z różnych stron świata, posługującymi się różnymi językami, mającymi inne wyobrażenia o tym, czym jest dobra współpraca, porządek, obowiązek.
Sam pomysł wydzielenia czasu na pracę koncepcyjną menedżera może zastanawiać, ponieważ jest on najbardziej typowym pracownikiem koncepcyjnym i stale podejmuje decyzje, tworząc niejako w ten sposób nowe sytuacje, nową rzeczywistość. Tymczasem okazuje się, że w pracy menedżera można zupełnie wyraźnie oddzielić czynności o charakterze doraźnym i zrutynizowanym od namysłu nad zagadnieniami istotnymi, perspektywicznymi, o szerszym zasięgu.
Przeprowadzając rozmowy rekrutacyjne staramy się ocenić potencjał kandydata, wychwyć nieuchwytne sygnały świadczące o tym, że to właśnie on jest tym, którego nam trzeba. odejmujemy decyzję zwracając uwagę na jego doświadczenia, deklarowane umiejętności, cechy osobowości. Często jednak opieramy się na przeczuciach i pobieżnych ocenach – czy nie lepiej byłoby zmierzyć możliwości kandydata?
Kto chce w dzisiejszych czasach osiągnąć sukces (i go utrzymać), nie może zrezygnować z efektywnego, osobistego PR-u. Ukazanie się w pozytywnym świetle sprawia jednak trudności wielu ludziom. Jedni nie lubią o sobie mówić, lecz w głębi ducha mają nadzieję, że ktoś zauważy ich zasługi. Inni mówią o sobie aż nazbyt chętnie, jednakże nie udaje im się przekonać do siebie swojego rozmówcy. Dobry PR jest czymś innym.
Spotkanie z klientem, zebranie działu, wystąpienie na konferencji tematycznej – wszędzie tam w prezentacji korzysta się ze slajdów i najczęściej są to slajdy źle zbudowane. Przeładowanie treścią, oklepane grafiki, brak elementów zapadających w pamięć – to główne błędy prelegentów. W tej książce autorzy pokazują, że można robić wspaniałe slajdy (a dzięki temu wspaniałe prezentacje) i że nie jest to trudne. Wystarczy trochę zapału i postępowanie zgodnie z opisanymi w tej książce zasadami.
Ład korporacyjny to struktura władzy w spółce, za pośrednictwem której właściciele lub akcjonariusze ustalają cele ekonomiczne firmy, środki ich realizacji oraz metody monitorowania osiąganych rezultatów. Taka warstwa zarządzania jest konieczna, gdy właściciele lub akcjonariusze nie mogą sami nią zarządzać (nie znają się, nie mają ochoty), ale nie mają ochoty pozostawić swoich pieniędzy bez ochrony ze strony nieuczciwych dyrektorów i menedżerów.
Książki o zarządzaniu dzielą się na dwie grupy. Pierwsza to poradniki, które miło się czyta w samolocie, ale trudno je zastosować w praktyce. Druga grupa to podręczniki, które trudno się czyta, ale za to otrzymujesz fachową wiedzę do wykorzystania w pracy. Ta książka należy do grupy drugiej, ale „puszcza oko” w kierunku książek z grupy pierwszej tzn. jest sporo list z punktorami i tabelek oraz niedużo stron dla każdej koncepcji (autorzy nie mają po prostu miejsca by brnąć w nudne szczegóły).
Tytuł książki jest nieco zagmatwany, dotyczy jednak czegoś prostego. Otóż człowiek w miejscu pracy odczuwa wiele różnych nacisków na swoje życie wewnętrzne (tożsamość, postawy, przekonania, samoocenę). Brak świadomości o istnieniu, kierunku i sile tych nacisków oznacza poddawanie się im lub przypadkową obronę, co na dłuższą metę kończy się nieprzyjemnie dla pracownika. Nie jest to poradnik, raczej książka do refleksji i odkrycia wagi pewnych rzeczy, które zwykle zbywa się „to nieistotne”.