Weksel jest powszechnie stosowaną w obrocie gospodarczym instytucją prawną. Pełni ona wiele różnorakich funkcji m.in. gwarancyjną, zabezpieczającą, płatniczą, które czynią z weksla użyteczne narzędzie ochrony interesów stron umowy. Elementy systemu wekslowego takie jak: rygoryzm, zaostrzona odpowiedzialność obiektywna dłużników, łatwość przenoszenia weksla przez indos, w sposób znaczny wzmacniają pozycję wierzyciela.
Zdarza się, że bezprawne spowodowanie szkody nakłada się w czasie na istniejące pomiędzy pokrzywdzonym, a sprawcą: zobowiązanie, relację bezpodstawnego wzbogacenia lub odpowiedzialność za produkt niebezpieczny. Takie przypadki prowadzą do zbiegu podstaw odpowiedzialności i wtedy trzeba wybierać, czy korzystać z reżimu odpowiedzialności deliktowej (za czyn niedozwolony), czy kontraktowej (za naruszenie umowy). Zasadniczo osobie, która poniosła szkodę przysługuje prawo wyboru reżimu odpowiedzialności, o ile treść zobowiązania nie wyłącza odpowiedzialności deliktowej.
Występując na drogę postępowania sądowego z roszczeniem głównym i ubocznymi takimi jak: żądanie odsetek, pożytków czy kosztów, należy pamiętać, że w takim przypadku przy określeniu wartości przedmiotu sporu, w myśl postanowień zawartych w przepisie art. 20 Kodeksu postępowania cywilnego, odsetek, pożytków ani kosztów nie wlicza się do wartości przedmiotu sporu.
Każdy pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego a dodatkowo zawierać określone przez powoda zapisy jak: dokładne określenie żądania, przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie oraz właściwość sądu, a także w sprawach o prawa majątkowe – oznaczenie wartości przedmiotu sporu. To właśnie określenie wartości przedmiotu sporu, zwłaszcza w niektórych przypadkach może rodzić wiele problemów i negatywnych konsekwencji, chociażby dlatego, że często od wartości przedmiotu sporu uzależniona jest również wysokość wnoszonej przez powoda opłaty sądowej.
Kierując sprawę do sądu co do zasady właściwym miejscowo będzie sąd, w okręgu którego pozwany ma miejsce zamieszkania lub, w przypadku gdy pozywana zostaje osoba prawna lub jednostka – sąd w okręg którego znajduje się jej siedziba. W pewnych przypadkach mając na uwadze ułatwienie dochodzenia roszczeń, ustawodawca przewidział możliwość wyboru, przez wnoszącego pozew, sądu do którego ten może sprawę skierować, niestety w przypadku niektórych spraw – pozew możne zostać wytoczony jedynie przed określony sąd. W jakich przypadkach ustawodawca uznał, iż właściwy jest wyłącznie określony sąd?