Zasady składania odpowiedzi na pozew i pism przygotowawczych

Odpowiedzialność za przeciwdziałanie przewlekłości postępowań cywilnych spoczywa nie tylko na sądzie, ale także na stronach postępowania (art. 6 kpc). Jednym ze sposobów realizacji tego obowiązku jest dążenie do tzw. koncentracji materiału procesowego m.in. poprzez składanie odpowiedzi na pozew i pism przygotowawczych wedle reguł określonych w art. 207 kpc. Co istotne, reguły te mają charakter uniwersalny, gdyż obowiązują w każdym procesie, w tym w szczególności w procesach gospodarczych.

INFORAKADEMIA poleca: Wybrane zmiany w PIT i CIT 2018

Odpowiedź na pozew

Obowiązującą (nadal) zasadą jest dobrowolność wniesienia odpowiedzi na pozew. Zgodnie bowiem z art. 207 § 1 kpc pozwany może przed pierwszym posiedzeniem wyznaczonym na rozprawę wnieść odpowiedź na pozew. Pozwany może zatem sam zadecydować, czy wypowiedzieć się merytorycznie już w odpowiedzi na pozew, czy też poczekać z zajęciem stanowiska w sprawie do rozprawy. Zaniechanie złożenia odpowiedzi na pozew nie może pociągać dla pozwanego negatywnych konsekwencji procesowych.

Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018

Co prawda wniesienie „dobrowolnej” odpowiedzi na pozew jest obwarowane terminem. Mając jednak na uwadze fakt, że został on określony nie poprzez wskazanie pewnego okresu czasu (np. 2 tygodnie od dnia doręczenia odpisu pozwu), ale poprzez wskazanie etapu postępowania- pierwsze posiedzenie wyznaczone na rozprawę - oraz że w praktyce termin pierwszej rozprawy jest zwykle dość odległy, trzeba stwierdzić, że pozwany ma dużo czasu, aby po pierwsze podjąć decyzję czy w ogóle złożyć odpowiedź na pozew, po drugie aby zastanowić się, jakie argumenty i dowody w niej przywołać.

Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!

Omówiona wyżej zasada dobrowolności wnoszenia odpowiedzi na pozew została w istotny sposób ograniczona przez art. 207 § 2 kpc, w myśl którego przewodniczący może zarządzić wniesienie odpowiedzi na pozew w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż dwa tygodnie. Przepis nie przewiduje przy tym żadnych przesłanek (jak np. rodzaj sprawy czy wartość przedmiotu sporu), których zaistnienie przesądzałoby o obowiązku wniesienia odpowiedzi. Decyzja w tym zakresie została oddana uznaniu sędziowskiemu. To przewodniczący, mając oczywiście na uwadze treść pozwu, rodzaj i stopień skomplikowania sprawy (np. sprawa gospodarcza, rozrachunkowa), winien ocenić, czy istnieje obiektywna potrzeba obligowania pozwanego do ustosunkowania się do pozwu jeszcze przed rozprawą.