Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy Ordynacji podatkowej wprowadzające obowiązek raportowania o schematach podatkowych. Obowiązek raportowania obejmuje wszystkie schematy podatkowe o określonych w Ordynacji cechach rozpoznawczych. Podmiotami obciążonymi tym obowiązkiem są w pierwszej kolejności tzw. promotorzy, czyli podmioty zajmujące się opracowywaniem, oferowaniem, udostępnianiem, wdrażaniem lub zarządzaniem takim schematem. W dalszej kolejności obowiązek ten obciąża korzystającego z danego schematu, a następnie „wspomagającego”.
Konstytucja biznesu i ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych po wejściu w życie nowych przepisów w 2018 r. i 2019 r. przewiduje wilele ulg zarówno dla przedsiębiorców nowo zaczynających swoje biznesy lub otwierających je po kilkuletniej przerwie, jak i dla już prowadzących działalność, z której uzyskują niewysokie przychody. Te ulgi, licząc od początku startu działalności gospodarczej, to ulga na start, preferencyjne składki na ubezpieczenia, tzw. mały ZUS. Ostatnim - szczególnym rodzajem ulgi jest działalność nierejestrowa (nieewidencjonowana), która nie jest - zgodnie z prawem - działalnością gospodarczą.
W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, gdy przedsiębiorcy, dążąc do uproszczenia rozliczeń finansowych i wyeliminowania płatności pieniężnych, zawierają umowy, na mocy których przekazują sobie wzajemnie towary bądź usługi. Dokonanie płatności za towar lub usługę nie w formie pieniężnej, lecz za pomocą innego towaru lub usługi, nosi nazwę transakcji barterowej. Konsekwencją zawarcia umowy barterowej dla rozliczeń VAT jest wystąpienie dwóch odrębnych transakcji. Każda ze stron umowy będzie występowała jednocześnie jako sprzedawca oraz nabywca.
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Zgodnie z art. 9 ww. ustawy, do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, a także okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Co oznacza wobec tego kluczowy termin ustawowy „ta sama choroba”?