Tematy - Prawo konkurencji, Prawa konsumenta - INFOR.PL

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów. Jest to urząd stworzony głównie z myślą o konsumentach i mniejszych przedsiębiorcach.

W ubiegłym roku Urząd wszczął 348 postępowań wyjaśniających, 27 antymonopolowych, 29 postępowań w sprawach naruszenia zbiorowych interesów konsumentów, prowadził 144 sprawy z zakresu koncentracji, przeprowadził 48 badań rynku – jednym słowem – wydał co najmniej kilkaset decyzji.

Misją Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta jest „podnoszenie dobrobytu konsumentów poprzez ochronę i tworzenie warunków dla funkcjonowania konkurencji”, a w jego głównych założeniach znajduje się dbanie o słabszych uczestników gospodarki, czyli małych przedsiębiorców i ich klientów.

Monopol sieciowy ściśle wiąże się z dostępem do tzw. essentials falicities – urządzeń, miejsc i praw, które są kluczowe do wykonywania określonej działalności. Jakie konsekwencje wiążą się z wykorzystywaniem monopolu sieciowego?

O nadużywaniu pozycji dominującej orzeka zawsze Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Analiza tego typu decyzji pozwala na praktyczną weryfikację suchych regulacji ustawowych. Poniżej kilka najciekawszych i najpopularniejszych orzeczeń.

Często wspomina się o przedsiębiorcach, którzy mając duży udział w rynku utrudniają dostęp do niego mniejszym konkurentom lub stwarzają warunki, które uniemożliwiają istnienie zdrowej konkurencji. Prawo zna instytucję pozycji dominującej i ją reguluje.

Oczywiste jest to, że każdy przedsiębiorca dąży do maksymalizacji swoich zysków i udziałów w rynku. Wobec tego samo posiadanie pozycji dominującej nie jest zabronione; dopiero nadużywanie takiej pozycji jest bezwzględnie zakazane i sankcjonowane.

Postępowanie w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów może zakończyć się: decyzją merytoryczną, umorzeniem postępowania lub ugodą.

Kontrola wzorców umownych pod względem legalności może przybrać dwie formy – konkretną i abstrakcyjną. Konkretna odbywa się na linii przedsiębiorca – konsument, zaś abstrakcyjna sprowadza się przede wszystkim do działań prewencyjnych.

Jestem przedsiębiorcą i mam podpisane umowy z kilkudziesięcioma klientami. Jestem zmuszony do zmiany regulaminu świadczenia usług i nie wiem w jaki sposób ich o tym poinformować. Czy muszę dać im czas do zaakceptowania tych zmian? Jak długi i co się dzieje, jeśli nie dadzą mi żadnej odpowiedzi?

Samo zadbanie o to, aby konsument był dostatecznie dobrze poinformowany, nie wystarczy. Konieczne jest jednocześnie zapewnienie mu swobody wyboru i dokonania decyzji.

Nazwa danego produktu może wprowadzać w błąd. Jeżeli przedsiębiorca nazywa swój produkt na przykład winem, powinien on spełniać wymagania stawiane winu. Podobnie rzecz ma się z innymi towarami.

Jedną z podstawowych informacji, jakich przedsiębiorca jest zobowiązany udzielić konsumentowi, stanowi cena towaru lub usługi. Powinna być ona podana konsumentowi jako cena brutto, to znaczy zawierać wszystkie podatki, opłaty, narzuty.

Porozumienia wertykalne zawierane są między dwoma lub więcej przedsiębiorcami, działających na różnych szczeblach obrotu. Przedmiotem porozumień wertykalnych są warunki zakupu, sprzedaży lub odsprzedaży towarów. W jakich okolicznościach korzystają one z wyłączeń grupowych?

Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wyłączyć spod zakazu praktyk ograniczających konkurencję określone rodzaje porozumień. Wyjątki te określa się mianem wyłączeń grupowych. Z takiego przywileju korzystają m. in. porozumienia kooperacyjne.

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów upoważniła Radę Ministrów do stworzenia autonomicznego katalogu porozumień, które będą wyłączone spod zakazu praktyk ograniczających konkurencję. Skąd ten przywilej i w jaki sposób Rząd tworzy taką listę?

Porozumienia dyskryminacyjne i przetargowe to kolejne rodzaje praktyk ograniczających konkurencję. O ile działania dyskryminacyjne są stosunkowo powszechne, ale i łatwe do wykrycia, o tyle zawieranie porozumień przetargowych jest uważane za wybitnie naganne.

Porozumienia kontyngentowe i podziałowe to kolejne praktyki ograniczające konkurencję typu hard. Oznacza to, że są one uważane za najniebezpieczniejszy rodzaj wpływania na konkurencję i oczywiście są one zagrożone największymi sankcjami.

Porozumienia cenowe i kondycjonalne należą do najpoważniejszych praktyk ograniczających konkurencję. Z uwagi na to, że cena i jakość w największym stopniu kształtują wybory konsumenckie, UOKiK dba o to, by tego typu porozumienia były odpowiednio sankcjonowane.

Przedsiębiorcy, zawierający porozumienie ograniczające konkurencję zwykle mają świadomość jego nielegalnego charakteru. Z tego względu takie porozumienia nie zawsze przyjmują formę tradycyjnych umów…

Konsument jest niewątpliwie stroną chronioną w obrocie jednostronnie profesjonalnym. Ze względu na to jednym z podstawowych obowiązków przedsiębiorcy wobec klientów jest tzw. obowiązek informacyjny.

Bezwzględna nieważność, kara pieniężna, roszczenie odszkodowawcze i obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego – takie sankcje grożą za zawieranie porozumień ograniczających konkurencję.

Leniency w tłumaczeniu z języka angielskiego oznacza „złagodzenie, pobłażliwość” – tak właśnie traktowani są przedsiębiorcy, którzy zdecydują się na ujawnienie przed Prezesem UOKiK istnienia kartelu ograniczającego konkurencję. Jak skorzystać z możliwości darowania lub znacznego obniżenia kary?

Leniency Programme to program wprowadzony przez obwieszczenie Komisji Unii Europejskiej w sprawie darowania lub obniżania kar pieniężnych w sprawach kartelowych. Z założenia ma pomagać w wykrywaniu zmów przedsiębiorców.

Zakaz porozumień ograniczających konkurencję ma charakter względny. Oznacza to, że pod pewnymi warunkami wskazane powyżej zachowania są dopuszczalne, a nawet pożądane pod względem gospodarczym.

Jednym ze sposobów ochrony warunków zdrowej konkurencji jest zakaz porozumień ograniczających konkurencję. Czym są takie porozumienia i czy faktycznie zawsze szkodzą konkurentom?

W momencie podpisywania umowy między konsumentem, a przedsiębiorcą zwykle to ten drugi jest na silniejszej pozycji. Wiele firm stosuje tzw. wzory umów, obowiązujące wszystkich kontrahentów i nie podlegające negocjacjom. Jednak czy przedsiębiorcy mają pełną wolność przy układaniu postanowień umownych?

Prawo zabrania przedsiębiorcom stosowania praktyk, która naruszają zbiorowe interesy konsumentów. Czym zatem są te praktyki? Jak definiować „zbiorowy interes konsumenta”?

W przepisach dotyczących ochrony konkurencji często pojawia się pojęcie „rynek właściwy”. Co kryje się pod tym pojęciem i co się z nim wiąże?

Pierwsze regulacje dotyczące prawa konkurencji pojawiły się już w XIX wieku. W Polsce takie prawo pojawiło się nieco później – w latach 30. ubiegłego wieku. Dziś ochrona konkurencji jest jednym z priorytetów – dlaczego?

Podpisujesz umowę kredytową, w której zawarte są zapisy Ciebie krzywdzące? Bank nie daje Ci możliwości ich zmiany? Z odsieczą pospieszy Ci UOKiK!

Jest wiele rodzajów stosowanej przez przedsiębiorcę reklamy, która może stanowić czyn nieuczciwej konkurencji. Jaka zatem reklama w świetle ustawy o zwalczania nieuczciwej konkurencji jest czynem nieuczciwej konkurencji?

Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie lub zachowanie przedsiębiorcy, podjęte w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, które narusza bądź tylko zagraża interesom innego przedsiębiorcy. Działanie takie jest szkodliwe i bezprawne. Jakie są przykłady czynów nieuczciwej konkurencji?

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji reguluje całość problematyki zapobiegania i zwalczania nieuczciwej konkurencji. Co zatem jest czynem nieuczciwej konkurencji i jakie obowiązki ustawa ta nakłada na przedsiębiorców?

Nazwa przedsiębiorcy nie może wprowadzać w błąd. Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Takim czynem jest w szczególności wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa.

Na mocy nowej ustawy z 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym możliwe jest wytoczenie przez grupę co najmniej 10 osób pozwu w sprawach dotyczących roszczeń o ochronę konsumentów z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny oraz z tytułu czynów niedozwolonych. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że pozwany w takiej walce ma mniejsze szanse niż w zwykłym postępowaniu. Jednak takie założenie nie wydaje się słuszne, ustawa przewiduje bowiem szereg instrumentów prawnych, które mogą pomóc pozwanemu skutecznie się bronić. O jakich instrumentach mowa?

Od lipca bieżącego roku obowiązuje ustawa z 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Ustawa określa nową procedurę dla roszczeń dochodzonych pozwem zbiorowym a także warunki, jakie muszą być spełnione aby można było skutecznie wystąpić z takim roszczeniem. Kiedy przedsiębiorca ma podstawy by obawiać się pozwu zbiorowego – o tym koniecznie trzeba wiedzieć jeżeli klientami firmy są konsumenci.

Normy dotyczące nieuczciwych praktyk rynkowych uregulowane są w ustawie o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. Jakie działania do nich zaliczamy i jak przedstawiają się one w praktyce?

Wspólnik spółki jawnej obowiązany jest powstrzymać się od wszelkiej działalności sprzecznej z interesami spółki. Za naruszenie zakazu konkurencji wspólnikowi grożą przewidziane w kodeksie spółek handlowych określone sankcje. Dodatkowo w przypadku naruszenia przez wspólnika zakazu konkurencji wspólnicy mogą wystąpić z określonymi roszczeniami, o których mowa w kodeksie spółek handlowych. Kto jest uprawniony do złożenia pozwu w tej sprawie?

Postępowanie dotyczące nieuczciwych praktyk rynkowych może być wszczęte przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Ustawa przewiduje określone kompetencje tego organu w takich przypadkach.

Zarówno podobieństwo produktów, zakończenie działalności oraz systemy konsorcyjne mogą przybrać charakter nieuczciwych praktyk rynkowych. Na co uważać, aby nie paść ofiarą nieuczciwych praktyk?

Konkursy i gratisy to jedne z najczęściej spotykanych form zachęty kupujących do wybrania konkretnego towaru. Czy przedsiębiorcy zawsze organizują te przedsięwzięcia zgodnie z prawem? Kiedy konkursy i darmowe dodatki do produktów będą wypełniały przesłanki nieuczciwych praktyk rynkowych?

Obowiązek właściwej implementacji Dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych do krajowego porządku prawnego stał się źródłem konieczności kolejnego zdefiniowania pojęcia przedsiębiorcy. Wprowadzając ustawę o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym należało się bowiem kierować zasadą maksymalnej harmonizacji.

W związku z dynamicznie zachodzącymi zmianami na rynku produktów wraz z ustawą o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym pojawiły się nowe definicje produktu oraz jego nabycia. W jakim celu zostały utworzone i jak należy te pojęcia rozumieć? Przeczytaj.

Kodeksy dobrych praktyk to reguły ustanawiane przez samych przedsiębiorców albo ich zrzeszenia, których przestrzeganie nie jest narzucane przez ustawy lub inne, obowiązujące powszechnie, przepisy.

Ciężar dowodu, iż działanie nie stanowi nieuczciwej praktyki rynkowej wprowadzającej w błąd leży po stronie przedsiębiorcy. Konsument nie musi przedstawiać ekspertyz.

Planujesz podróż i boisz się kradzieży bagażu? Pamiętaj, że przedsiębiorcy, którzy żądają od konsumentów dokumentów bez racjonalnej podstawy muszą liczyć się z przesłankami nieuczciwych praktyk rynkowych. Na czym polega zagrożenie naruszenia przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym?

Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym wyraźnie piętnuje reklamę o charakterze przynęty. Jeżeli masz możliwość nabycia produktu po atrakcyjnej cenie zastanów się – możesz stać się ofiarą oszustwa.

Kodeksy dobrych praktyk są postrzegane na rynku jako karta przetargowa w grze o klienta. Nie można jednak zapomnieć, że mogą stać się one źródłem dopuszczania się przez przedsiębiorcę nieuczciwych praktyk rynkowych.

Prawo konkurencji, Prawa konsumenta

Jakie kompetencje ma Prezes UOKiK

Jakie sądy są właściwe do spraw ochrony konkurencji

Jak zorganizowana jest ochrona konkurencji i konsumentów

Kiedy przedsiębiorca utrudnia dostęp do urządzeń kluczowych

Nadużywanie pozycji dominującej - przykłady

Czym jest pozycja dominująca

Na czym polega nadużywanie pozycji dominującej

Rodzaje decyzji w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

Jak wygląda postępowanie w sprawach uznania postanowień wzorca umownego za niedozwolone?

Jak zmienić postanowienia umowne?

Zapewnienie swobody decyzji - jakie obowiązki przedsiębiorcy

Nazwa i cena produktu - jakie obowiązki dla przedsiębiorcy

Jakie informacje muszą znaleźć się na produkcie bądź jego etykiecie

Wyłączenia grupowe – porozumienia wertykalne

Wyłączenia grupowe – porozumienia kooperacyjne

Kilka słów o wyłączeniach grupowych

Porozumienia przedsiębiorców - porozumienia dyskryminacyjne i przetargowe

Porozumienia przedsiębiorców - porozumienia kontyngentowe i podziałowe

Porozumienia przedsiębiorców - porozumienia cenowe i kondycjonalne

Formy porozumień ograniczających konkurencję

Na czym polega obowiązek informacyjny przedsiębiorcy

Jakie sankcje grożą za zawarcie zakazanego porozumienia

Jak skorzystać z leniency programme

Leniency Programme – program darowania kar

Czy porozumienia ograniczające konkurencję są zawsze zabronione

Na czym polega zakaz porozumień ograniczających konkurencję

Czym są niedozwolone klauzule umowne

Jak wygląda naruszenie zbiorowych interesów konsumentów

Czym jest rynek właściwy

Dlaczego konkurencja jest chroniona

Czym jest Rejestr Klauzul Niedozwolonych?

Czym jest nieuczciwa reklama

Przykłady czynów nieuczciwej konkurencji

Kiedy mówimy o nieuczciwej konkurencji

Kiedy oznaczenie przedsiębiorstwa może wprowadzać w błąd

Co powinien wiedzieć pozwany w postępowaniu grupowym?

Kiedy można dochodzić roszczeń w postępowaniu grupowym?

Przykłady nieuczciwych praktyk - groźba utraty pracy lub obietnica nagrody

Jak pozwać wspólnika za naruszenie zakazu konkurencji w spółce jawnej?

Kompetencje Prezesa UOKiK na tle ustawy o nieuczciwych praktykach rynkowych

Przykłady nieuczciwych praktyk - produkt podobny, piramida, zakończenie działalności

Przykłady nieuczciwych praktyk rynkowych - konkurs i gratis

Kto może dopuścić się stosowania nieuczciwej praktyki rynkowej

Jak przedsiębiorca powinien definiować produkt

Nieuczciwe praktyki związane z kodeksami dobrych praktyk

Kodeksy dobrych praktyk a nieuczciwe praktyki rynkowe

Na kim spoczywa ciężar dowodu przy nieuczciwych praktykach rynkowych

Przykłady nieuczciwych praktyk - roszczenie przedstawienia dokumentów

Przykłady nieuczciwych praktyk rynkowych – reklama przynęta

Czym są kodeksy dobrych praktyk