Konstytucja biznesu i ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych po wejściu w życie nowych przepisów w 2018 r. i 2019 r. przewiduje wilele ulg zarówno dla przedsiębiorców nowo zaczynających swoje biznesy lub otwierających je po kilkuletniej przerwie, jak i dla już prowadzących działalność, z której uzyskują niewysokie przychody. Te ulgi, licząc od początku startu działalności gospodarczej, to ulga na start, preferencyjne składki na ubezpieczenia, tzw. mały ZUS. Ostatnim - szczególnym rodzajem ulgi jest działalność nierejestrowa (nieewidencjonowana), która nie jest - zgodnie z prawem - działalnością gospodarczą.
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Zgodnie z art. 9 ww. ustawy, do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, a także okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Co oznacza wobec tego kluczowy termin ustawowy „ta sama choroba”?
Uregulowanie relacji pomiędzy administratorem a podmiotem przetwarzającym dane (popularnym procesorem) współcześnie stało się jedną z podstawowych czynności, które sam administrator musi uwzględnić w systemie ochrony danych w swojej organizacji. Liczne audyty pokazują, że w dzisiejszych czasach, w znacznej mniejszości pozostają podmioty, które z całą odpowiedzialnością mogą stwierdzić, że nie korzystają z usług podmiotów przetwarzających dane na ich zlecenie. W dużej części przypadków administratorzy ci nie są świadomi, że w relacji z kontrahentami dochodzi do powierzenia danych w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych.