Środki trwałe są zdefiniowane w prawie bilansowym i prawie podatkowym w zbliżony sposób. W prawie bilansowym za środki trwałe uważa się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zatem aby uznać dane składniki majątku za środki trwałe, powinny być one kontrolowane przez jednostkę, powinny posiadać wiarygodnie określoną wartość i powodować w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.
W praktyce działalności gospodarczej zdarzają się sytuacje, gdy sprzedawca pomyłkowo wystawi fakturę na rzecz niewłaściwego nabywcy. Tryb postępowania z tak sporządzoną fakturą zależy przede wszystkim od ustalenia, czy została wprowadzona do obrotu prawnego. Wprowadzenie faktury do obrotu prawnego wymaga bowiem wystawienia odpowiedniej faktury korygującej. Sposób wystawienia korekty będzie z kolei warunkowy tym, komu przekazano błędnie sporządzoną fakturę. Czy została przekazana nabywcy, a pomyłka dotyczy wyłącznie jego danych zamieszczonych na fakturze, czy też fakturę przekazano podmiotowi niebędącemu faktycznym nabywcą towaru bądź usługi.