REKLAMA
Zarejestruj się
REKLAMA
Jeżeli w okresie wcześniej pobieranego zasiłku np. chorobowego pracownikowi obniżono wymiar czasu pracy z powodu COVID-19 oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, ma on prawo do wyrównania zasiłku. Przed zmianą przepisów w takich przypadkach pracownicy otrzymywali zasiłki ustalone od nowego wymiaru czasu pracy, czyli od niższego wynagrodzenia. Zmiany w tym zakresie wprowadziła nowelizacja ustawy o COVID-19, która weszła w życie 9 października 2020 r.
REKLAMA
REKLAMA
ZUS we współpracy z Krajową Administracją Skarbową będzie weryfikował prawdziwość danych przekazanych we wnioskach o przyznanie świadczenia postojowego oraz o zwolnienie z obowiązku opłacania składek w ramach Tarczy antykryzysowej.
W razie zmiany wymiaru czasu pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. Warunkiem ustalenia nowej podstawy jest, aby zmiana etatu nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność. Zasada ta dotyczy również m.in. zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego.
Nadpłata składek ZUS jest z urzędu zaliczana na poczet zaległych, bieżących lub przyszłych należności. W niektórych okolicznościach składki mogą zostać zwrócone płatnikowi w formie pieniężnej - taki zwrot następuje jednak zawsze wyłącznie na wniosek płatnika. ZUS ma bezwzględny obowiązek zawiadomienia płatnika o kwocie nadpłaty na jego koncie - z wyjątkiem nadpłaconych należności nieprzekraczających 11,60 zł.
REKLAMA