Jeśli prowadzisz firmę remontowo - budowlaną, to z pewnością wielokrotnie zawierałeś umowy o dzieło, zlecenia czy też umowę o roboty budowlane. Z moich obserwacji wynika, że wielu przedsiębiorców, również w branży budowlanej, ma mgliste pojęcie na ich temat. To, jak umowy zostają nazwane z reguły nie ma znaczenia, jeżeli wszystko jest w porządku i kontrahenci wywiązują się z przyjętych na siebie obowiązków. Problemy pojawiają się jednak wówczas, kiedy któraś ze stron takiej umowy jest niezadowolona z rezultatów pracy drugiej strony, nie chce zapłacić lub jeżeli z innych przyczyn kontrahenci nie mogą się porozumieć.
Tego typu umowy dotyczą sytuacji, w której konsument zamawia u przedsiębiorcy wykonanie jakiejś rzeczy ruchomej – na przykład odbitek fotograficznych, stołu, garnituru szytego na miarę, wybudowanego domu itp. Istotą jest tutaj rezultat – powstanie dzieła, które odpowiada właściwościom określonym w umowie. Tak naprawdę konsumenta nie interesuje tu nakład pracy, którą włożył przedsiębiorca, jej rodzaj ani zakres. Ważny jest dopiero jej rezultat – i dopiero on stanowi podstawę wypłaty wynagrodzenia.
Każdy z nas spotykał się z sytuacją, w której przedsiębiorca np. sprzedał wadliwy towar, czy też nie wypłacił należnej kwoty ubezpieczenia, zatem wykonał umowę nienależycie. Jeżeli wezwanie przedsiębiorcy do należytego wykonania umowy okazało się nieskuteczne, konsumentowi pozostaje dochodzenie roszczeń na drodze postępowania przed sądem powszechnym lub sądem polubownym. Co zatem jest korzystniejsze, biorąc pod uwagę koszty i czas związany z niniejszym postępowaniem?
W umowie o dzieło wystarczy, że strony wskażą jedynie podstawę do ustalenia wynagrodzenia należnego dla przyjmującego zamówienie, bowiem przepisy prawa określają, że wskazanie konkretnej kwoty nie jest konieczne. Określenie wynagrodzenia za dzieło z góry, wydaje się być często zawodne, zwłaszcza w przypadku, gdy zajdzie konieczność przeprowadzenia prac, które nie były przewidziane w zestawieniu prac.