Podstawą egzekucji sądowej jest tytuł wykonawczy, to jest tytuł egzekucyjny, któremu sąd nadał klauzulę wykonalności. Zgodnie z Art. 777 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (dalej: KPC) tytułami egzekucyjnym obok prawomocnych orzeczeń sądu, wyroków sądu polubownego oraz ugód zawartych przed tymi sądami są także akty notarialne, w których dłużnik poddał się egzekucji i które spełniają inne warunki w tym artykule określone. Nadana tytułowi egzekucyjnemu przez sąd klauzula wykonalności stwierdza, że tytuł uprawnia do egzekucji, a ponadto w razie potrzeby oznacza zakres egzekucji.
Niewypłacalność dłużnika, będącego osobą fizyczną, zwykle odbija się na całej jego rodzinie. Często taka osoba, nie posiada majątku z którego można byłoby przeprowadzić skuteczną egzekucję. Dla wierzyciela oznacza to dodatkowe koszty kolejnych prób wyszukania majątku przez komornika. Z tego powodu Ustawodawca postanowił wprowadzić do polskiego prawa instytucję „upadłości konsumenckiej”, która na zachodzi przynosi korzyść zarówno dłużnikom, jak i wierzycielom.
Dochodząc zapłaty roszczenia pieniężnego od swoich dłużników, przedsiębiorcy często decydują się na prowadzenie przeciwko nim postępowania egzekucyjnego. W toku takiego postępowania komornik sądowy, na wniosek wierzyciela, dokonuje szeregu czynności, w tym przede wszystkim zawiadamia dłużnika o wszczęciu przeciwko niemu egzekucji z wierzytelności oraz ustala i dokonuje zajęcia majątku dłużnika, z którego możliwe będzie prowadzenie dalszego postępowania.