Egzekucja z wierzytelności – aspekty praktyczne

W szczególności komornik może dokonać zajęcia konkretnych wierzytelności przysługujących dłużnikowi, a wynikających np. z otrzymywanego przez niego wynagrodzenia za pracę, prowadzonego dla niego rachunku bankowego czy z innych tytułów, takich jak przykładowo roszczenie o zachowek czy roszczenia z tytułu udziału w spółce prawa handlowego. Przedmiotem zajęcia w powyższych przypadkach będzie co do zasady wierzytelność pieniężna, poza przypadkiem zajęcia udziałów w spółce, kiedy to przedmiotem zajęcia będą wszelkie prawa i roszczenia dłużnika związane z jego udziałem w spółce, które prowadzić będą bezpośrednio do uzyskania świadczenia pieniężnego. W takiej sytuacji, czysto teoretycznie, wierzyciel jest na dobrej drodze do zaspokojenia jego roszczeń, w całości bądź w części, co wynika z faktu, iż od chwili dokonania zajęcia wierzytelności wierzyciel ma obowiązek świadczyć komornikowi, co do zasady z pominięciem dłużnika.

Czy nakaz zapłaty uprawnia do prowadzenia egzekucji?

Egzekucja z wierzytelności a czynność dłużnika

W praktyce możemy spotkać się jednak z sytuacją, w której powstanie wierzytelności dłużnika uzależnione będzie od dokonania przez niego określonej czynności. Przykładowo, w umowie zawartej pomiędzy dłużnikiem a jego wierzycielem może pojawić się zapis, że wierzytelność stanie się wymagalna w określonym czasie po wystawieniu przez dłużnika faktury VAT bądź rachunku. Może się też zdarzyć tak, że naszemu dłużnikowi przysługiwać będzie wierzytelność, której dochodzić trzeba w postępowaniu sądowym. Co należy zatem zrobić, gdy dłużnik pomimo przysługujących mu praw i roszczeń nie zamierza ich realizować bądź wręcz odmawia ich wykonania czym zmniejsza szanse wierzyciela na uzyskanie chociażby częściowej spłaty zadłużenia?

Z pomocą w takiej sytuacji przychodzą nam obowiązujące przepisy, służące zagwarantowaniu jak najskuteczniejszego przeprowadzenia egzekucji, dające wierzycielowi możliwość wykonywania wszelkich praw i roszczeń dłużnika, z mocy samego zajęcia dokonanego przez komornika (art. 887 § 1 k.p.c.). Dzięki temu wierzyciel będzie mógł samodzielnie doprowadzić do realizacji przysługujących mu wierzytelności pieniężnych. Z praw i roszczeń dłużnika wierzyciel może korzystać tak, jak czyniłby to dłużnik. Dla wielu osób opisana powyżej konstrukcja może okazać się zbyt abstrakcyjna. Opisując sposób jej wykorzystania można posłużyć się przykładem zajęcia wierzytelności z tytułu umowy sprzedaży zawartej pomiędzy dłużnikiem a jego kontrahentem. Należy jednak pamiętać, że w analogiczny sposób można wykonywać pozostałe prawa i roszczenia wskazane powyżej.

Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!