Wpis do Krajowego Rejestru Długów - poradnik

Krajowy Rejestr Długów Biuro Informacji Gospodarczej S.A. (KRD) działa w oparciu o ustawę z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych. Jako swój nadrzędny cel KRD stawia ochronę przedsiębiorców, gmin, osób prywatnych oraz innych podmiotów funkcjonujących na rynku przed nierzetelnymi kontrahentami i klientami. Dzieje się to poprzez udostępnianie informacji gospodarczych, tj. przekazywanie przez wierzyciela informacji na temat istniejącego zobowiązania pieniężnego do KRD oraz ich dalsze ujawnianie osobom trzecim. Skutkuje to de facto pośredniczeniem w dostarczaniu wiedzy na temat wiarygodności płatniczej kontrahenta.

Jako informację gospodarczą, zgodnie z ustawą, rozumie się nie tylko wspomniane zobowiązanie pieniężne, ale również dane dotyczące podmiotu będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, osoby fizycznej, jak również fakt posłużenia się podrobionym lub cudzym dokumentem. Udostępnianie powyższych danych odbywać się może wyłącznie za pośrednictwem biur informacji gospodarczych, których oprócz KRD są jeszcze w Polsce dwa - Rejestr Dłużników ERIF BIG S.A. oraz InfoMonitor S.A. BIG. Biura te ujawniają informacje gospodarcze na innych zasadach i podstawach prawnych niż rejestry publiczne,  jak np. Rejestr Dłużników Niewypłacalnych.

Polecamy: Kondycja finansowa kontrahentów - skąd czerpać wiedzę?

Przekazanie informacji na temat dłużnika wymaga od wierzyciela spełnienia szeregu obowiązków. Konieczne jest zawarcie pisemnej umowy z KRD o udostępnianie informacji gospodarczych, opłacenie wybranego abonamentu, posiadanie w określonych ustawowo przypadkach tytułu wykonawczego (czyli w praktyce najczęściej prawomocny wyrok zaopatrzony w klauzulę wykonalności), czy wreszcie obowiązków aktualizacyjnych, a w szczególności poinformowanie biura o wywiązaniu się dłużnika ze zobowiązania.

Aby wniosek wierzyciela skutkował ujawnieniem danych dotyczących dłużnika, muszą zostać łącznie spełnione warunki, określone w zależności od osoby dłużnika, w art. 14-16 ustawy.

Aby wierzyciel mógł ujawnić dane dotyczące kontrahenta, który jest konsumentem, kwota jego długu musi wynosić co najmniej 200 zł i być wymagalna od minimum 60 dni. W przypadku osób prawnych kwota minimalnych łącznych zobowiązań wynosi 500 zł.

Wierzyciele muszą jednak bardzo ostrożnie przekazywać informacje na temat dłużników. Zadłużonym przysługuje bowiem spektrum środków ochrony przed nieprawidłowymi wpisami. Za pojawienie się takowych pociągnięty do odpowiedzialności może zostać zarówno wierzyciel, jak i samo biuro informacji gospodarczej.

Polecamy: CEIDG - wszystko co przedsiębiorca wiedzieć powinien