Używanie cudzego znaku towarowego – licencje

Licencja ważna tylko w formie pisemnej.

Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią tzw. umowę licencyjną. Umowa licencyjna wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej. Podczas tworzenia umowy należy zwrócić uwagę na obowiązkowe podstawowe elementy charakterystyczne dla tej formy, tzn. :

- sprecyzowanie przedmiotu licencji;
- dokładne określenie stron, tj. licencjodawcy i licencjobiorcy;
- określenie rodzaju licencji, zakresu korzystania z znaku towarowego;
- zobowiązanie do zapłaty konkretnej kwoty za udzielenie licencji tzw. opłata licencyjna;
- wskazanie okresu obowiązywania umowy (jeżeli nie zawarto odpowiednich postanowień co do okresu obowiązywania licencji, uznaje się ją za zawartą na czas nieokreślony).

Co może być znakiem towarowym?

Pełna swoboda korzystania czy ograniczenia? Wybór należy od nas.

Ustawa Prawo Własności Przemysłowej z 30 czerwca 2000 r. wyróżnia:

a)    Licencję ograniczoną – forma ograniczonego, zastrzeżonego (określonego w umowie) korzystania w określony sposób z znaku towarowego

b)    Licencję pełną – forma pełnego korzystania z znaku towarowego.  Licencjobiorca ma prawo korzystania z znaku towarowego w takim samym zakresie jak licencjodawca. Warto zaznaczyć, że równe prawa stron odnoszą się tylko i wyłącznie do korzystania ze znaku, czego nie należy mylić z rozporządzaniem.

Istnieje również podział licencji na podstawie stosunku do osób trzecich. I tak wyróżniamy:

a)    Licencję wyłączną – pozwala na korzystanie z jej przedmiotu z wyłączeniem innych podmiotów. Umowa zabrania udzielenia dalszych licencji.

b)    Licencja niewyłączna – dopuszczalna możliwość sublicencji.

Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!

Czym jest wzór przemysłowy i jak uniknąć jego podróbek?

Wpis do Rejestru.

Na wniosek zainteresowanego, licencja podlega wpisowi do Rejestru prowadzonego przez Urząd Patentowy RP. Nieświadomi przedsiębiorcy często lekceważą tą możliwość. Niesłusznie. Pomimo, iż wpis do Rejestru nie jest obowiązkowy i nie ma charakteru konstytutywnego, daje szerokie uprawnienia. Mianowicie osoba uprawniona z licencji wyłącznej wpisanej do rejestru może, na równi z uprawnionym do znaku towarowego dochodzić, roszczeń z powodu naruszenia znaku towarowego, chyba że umowa licencyjna stanowi inaczej. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że z chwilą wpisu licencji do Rejestru Urzędu Patentowego RP, powstaje domniemanie prawdziwości wpisu i jego skuteczności wobec wszystkich – erga omnes, co oznacza, że na wszystkich spoczywa obowiązek powstrzymania się od ingerencji w sferę spraw określonych tym prawem podmiotowym.