Znaczenie listu zgody w postępowaniu o rejestrację znaku

Analiza regulacji ustawy z 30.06.2000 Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zmianami), zwanej dalej ustawą Prawo własności przemysłowej, prowadzi bowiem do wniosku, iż brak jest podstaw związania Urzędu Patentowego RP tego rodzaju listami zgody.        

Ustawa Prawo własności przemysłowej zalicza do względnych przeszkód w udzieleniu praw ochronnych do znaku towarowego, a zatem takich które mogą być podstawą odmowy udzielenia praw wyłącznych, przypadki kolizji późniejszego znaku ze znakami, co do których istnieją prawa wcześniejsze, tzw. znaki wcześniejsze. Zgodnie z przepisem art. 132 ust. 2 ustawy Prawa własności przemysłowej istnienie wcześniej zarejestrowanego lub zgłoszonego do rejestracji (o ile znak taki zostanie zarejestrowany) znaku towarowego stanowi przeszkodę w udzieleniu praw ochronnych na późniejszy identyczny znak towarowy dla identycznych towarów, a także w udzieleniu praw ochronnych na późniejszy znak identyczny lub podobny do znaku wcześniejszego zgłoszony dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym. Ponadto przepis ten stanowi, że nie udziela się praw ochronnych na znaki towarowe które są identyczne lub podobne do znaku renomowanego zarejestrowanego lub zgłoszonego z wcześniejszym pierwszeństwem do rejestracji (o ile znak taki zostanie zarejestrowany) dla jakichkolwiek towarów, jeżeli mogłoby to przynieść zgłaszającemu nienależytą korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru lub renomy znaku wcześniejszego, przy czym zapis ten stosuje się odpowiednio do znaku powszechnie znanego. Urząd Patentowy RP zobowiązany jest do uwzględnienia powołanych względnych przeszkód udzielania praw ochronnych z urzędu, niezależnie od stanowiska uprawnionego ze znaku wcześniejszego.

Porozmawiaj na ten temat na naszym Forum!

W ustawie Prawo własności przemysłowej nie zawarto regulacji wyłączających możliwość odmowy rejestracji znaku późniejszego w sytuacji wyrażenia zgody na tę rejestrację przez właściciela znaku wcześniejszego. Stało się tak, pomimo tego, że zgodnie z art. 4 ust. 5  dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z 22.10.2008 mającej na celu zbliżenie ustawodawstwa państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U.UE L z 8.11.2008) państwa członkowskie mogą zezwolić, by w określonych okolicznościach decyzja o odmowie rejestracji lub stwierdzająca nieważność znaku towarowego nie była podejmowana, jeżeli właściciel wcześniejszego znaku towarowego lub innego wcześniejszego prawa wyrazi zgodę na rejestrację późniejszego znaku towarowego. Przedmiotowe regulacje wspólnotowe pozostawiają zatem państwom członkowskim swobodę w zakresie ich wprowadzenia do krajowych porządków prawnych. Rzeczpospolita Polska z możliwości tej nie skorzystała i nie dokonała implementacji postanowień art. 4 ust. 5 powołanej dyrektywy. W ustawie Prawo własności przemysłowej brak jest bowiem przepisu dotyczącego wpływu zgody uprawnionego z wcześniejszego prawa na rejestrację znaku zgłoszonego później.

Znaki towarowe w opisie przedmiotu zamówienia

Wyjątek dotyczy znaków wygasłych – art. 133 ustawy Prawo własności przemysłowej.  Oznacza to tym samym, że w prawie polskim udzielenie zgody przez uprawnionego ze znaku wcześniejszego na rejestrację późniejszego znaku towarowego jest pozbawione skuteczności prawnej w tym sensie, że nie wiąże Urzędu Patentowego RP. Tego rodzaju zgoda nie obliguje bowiem Urzędu Patentowego RP do przyznania prawa ochronnego na znak późniejszy. Urząd Patentowy RP samodzielnie i we własnym zakresie podejmuje decyzję o udzieleniu lub odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy późniejszy, kierując się w analizowanym zakresie regulacjami przepisu art. 132 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej. Pomimo wyrażenia zgody przez uprawnionego ze znaku wcześniejszego na rejestrację znaku późniejszego, Urząd Patentowy RP może odmówić tej rejestracji. Dzieje się tak nawet w przypadku, gdy stronami listu zgody są podmioty, które łączą powiązania funkcjonalne, organizacyjne i kapitałowe. W świetle obowiązującego prawa instytucja listu zgody stosowana jest wyłącznie do znaków wygasłych – art. 133 ustawy Prawo własności przemysłowej.  

Na gruncie obowiązującego prawa polskiego listy zgody, których przedmiotem jest wyrażenie zgody przez właściciela znaku wcześniejszego na rejestrację znaku późniejszego, nie mają zatem wpływu na wynik postępowania przed Urzędem Patentowym RP o udzielenie prawa ochronnego do znaku późniejszego. Przyznanie im mocy wiążącej wymagałoby zmiany ustawy Prawo własności przemysłowej.   

Pokreślenia wymaga iż stanowisko o niewiążącym charakterze listów zgody w procedurze udzielania praw ochronnych do znaku późniejszego jest utrwalone w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok NSA z 20.12.2007, II GSK 279/07, wyrok NSA z 8.12.2011, II GSK 1245/2010,  wyrok NSA z 16.12.2011, II GSK 1378/2010, wyrok NSA z 8.12.2011, II GSK 1261/2010). Przyjęte zostało również w praktyce Urzędu Patentowego RP.

Konkludując zatem należy stwierdzić, że list zgody, którego przedmiotem jest udzielenie przez podmiot uprawniony z tytułu prawa ochronnego na wcześniejszy znak towarowy zgody na rejestrację znaku późniejszego, nie ma charakteru wiążącego dla Urząd Patentowy RP. Urząd Patentowy RP we własnym zakresie dokonuje w każdym przypadku oceny, czy występują w sprawie względy przesłanki rejestracji z uwagi na kolizję ze znakiem wcześniejszym, niezależnie od istnienia listu zgody.

Używanie cudzego znaku towarowego – licencje