Jak delegować pracownika do państwa Unii Europejskiej

Polscy przedsiębiorcy delegujący pracowników do krajów UE muszą brać pod uwagę różne systemy prawne państw Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii. Poruszanie się w tych systemach może być kłopotliwe ze względu na bariery językowe. Ponadto zasady organizacyjne delegowania nie są przez polskiego ustawodawcę określone, dlatego pracodawcy często stosują do delegowania przepisy o podróżach służbowych, co nie jest prawidłowe. Należy zaznaczyć, że przy podróży służbowej jest wypłacana dieta dzienna określona w rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej lub w wysokości określonej dokumentach wewnątrzzakładowych (regulaminie pracy, układzie zbiorowym pracy). Przy delegowaniu pracownikowi należy wypłacić minimalne stawki płacy kraju, w którym pracownik wykonuje pracę. Poniżej przedstawiamy procedurę delegowania pracownika do pracy w innym kraju UE krok po kroku.

Krok 1. Ustal, czy praca wykonywana przez pracownika za granicą będzie delegowaniem czy podróżą służbową

Pracodawca zamierzający wysłać pracownika do innego państwa członkowskiego powinien określić, czy ma on wykonać usługę w związku z realizacją umowy zawartej z przedsiębiorcą w innym państwie członkowskim, czy może ma podjąć określone działania na rzecz pracodawcy, ale bez związku z konkretną umową międzynarodową pracodawcy. Tylko w pierwszym przypadku będziemy mieli do czynienia ze zwykłym delegowaniem pracownika. Druga sytuacja będzie podróżą służbową.

Fabryka z Polski produkująca części do samochodów otrzymała zlecenie na produkcję i montaż części bezpośrednio w fabryce we Włoszech. W związku ze zleceniem 20 pracowników polskiego pracodawcy musiało zostać delegowanych na okres 3 miesięcy do Włoch. Wszyscy zostali zakwalifikowani jako pracownicy delegowani, otrzymali zaświadczenia A1 o ustawodawstwie właściwym i wyjechali wykonać pracę w ramach świadczenia usług na terenie Włoch. Takie postępowanie pracodawcy jest prawidłowe.

Czasowe powierzenie pracownikowi zadań w innym państwie członkowskim w ramach delegowania wiąże się również po stronie pracodawcy z wykonywaniem za granicą konkretnych usług przez określony czas. Należy podkreślić, że dyrektywa nr 96/71/WE w sprawie delegowania pracowników nie ustanawia żadnego terminu, żadnych granic czasowych, po upływie których usługa będzie uznawana za stałą działalność na terytorium państwa członkowskiego. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-215/01 (wyrok z 11 grudnia 2003 r.), uznając, że: