Ukryty język międzynarodowy

Unikod jest komputerowym systemem znaków. W jego skład wchodzą wszystkie pisma, którymi obecnie posługują się użytkownicy z całego świata. Prócz znaków i pism z całego globu w systemie Unikod znajdują się także obrazki, popularnie zwane emotikonami lub emoji. Przedstawiają one wyrazy twarzy, a także: symbole gestów, artykułów żywnościowych, sytuacji, przedmiotów, zjawisk pogodowych lub roślin. Emotikony zastępują słowa lub wzmacniają ich znaczenie.

Emoji to obrazkowy, cyfrowy zamiennik codziennej komunikacji niewerbalnej. Chociaż to język ma wyrażać nasze myśli, uczucia i wizje, często znajdujemy się w sytuacji, w której brakuje słów. Wtedy z pomocą przychodzą właśnie emotikony. Co więcej, emoji jest zrozumiały dla wszystkich grup językowych, bo oddaje sytuacje i doświadczenia wspólne dla wszystkich ludzi, niezależnie od tego, jakim językiem się posługują. Zatem może służyć jako uniwersalny i alternatywny do jakiegokolwiek języka sposób komunikacji.

Paulina Zarzeczna Specjalista ds. lokalizacji, Skrivanek sp. z o.o.

Urlop bez maila?

Cyfrowy przekaźnik emocji

Każdy tekst wyświetlany na ekranie komputera to nic innego jak ciąg zer i jedynek (każda cyfra to jeden bit, osiem cyfr tworzy jeden bajt), które umożliwiają odczytywanie kodowanych treści na różnego typu urządzeniach elektronicznych. Dzięki temu specjalnemu kodowaniu znaczki, które widzimy na ekranie swojego komputera, mogą wyglądać identycznie na innych komputerach.

Działające na zasadach non profit konsorcjum Unicode reguluje, jak powinien wyglądać wbudowany kod komputerowy dla każdego znaku w każdym żywym języku – kod, który według oficjalnej strony internetowej konsorcjum (Unicode.org) uznaje się za fundament wszelkiego nowoczesnego oprogramowania. Unicode zapoczątkowany został przez przedstawicieli Xerox i Apple w 1987 roku jako międzynarodowy/wielojęzyczny system kodowania znaków tekstowych. Dziś konsorcjum Unicode wyznacza oficjalnie uznawane standardy kodowania we współpracy z Międzynarodową Organizacją Normalizacyjną (ISO). Zmiana ustandaryzowanego kodu dla jakiegokolwiek symbolu – nawet jeśli kod zawiera przypadkowy błąd ortograficzny – nie jest możliwa, jeśli kod znajduje się już w użyciu. To właśnie stabilność dotychczasowego, obecnego i przyszłego procesu programowania stanowi rację bytu Unicode. Ponadto wciąż dodawane są nowe symbole. Do zbioru dołączają na przykład znaki starożytnych pism, nowe symbole walut czy coraz liczniejsza grupa popularnych emotikonów.