Ważne orzeczenie: publiczne udostępnianie utworu w lokalu przedsiębiorcy

Wyroki Trybunału z 15 marca 2012 r. C-135/10 w sprawie SCF Consorzio Fonografici przeciwko Marcowi Del Corso oraz C-162/10 w sprawie Phonographic Performance (Ireland) Limited przeciwko Irlandii i Attorney General

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 15 marca 2012 r. wydał dwa orzeczenia istotne z perspektywy prawa autorskiego. Wyroki w sprawach C-135/10 SCF i C-162/10 Phonographic Performance dotyczą przede wszystkim publicznego odtwarzania fonogramów oraz obowiązku uiszczania z tego tytułu godziwego wynagrodzenia pobieranego przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi. Orzeczenia te rzucają nowe światło na dotychczasowe orzecznictwo Trybunału w tej kwestii i pozwalają sformułować precyzyjniejsze kryteria oceny, czy publiczne odtwarzanie fonogramów stanowi „publiczne udostępnienie” w rozumieniu przepisów unijnych i jako takie rodzi obowiązek zapłaty godziwego wynagrodzenia producentom fonogramów (należy tu wyjaśnić, że dyrektywa UE zobowiązuje państwa członkowskie do wprowadzenia przepisów krajowych, które zobowiążą użytkowników dokonujących „udostepnienia publicznego” do zapłaty godziwego wynagrodzenia).

Trybunał orzekł, że odtwarzanie fonogramów w pokojach hotelowych stanowi publiczne udostępnianie fonogramów w rozumieniu art. 8 ust. 2 dyrektywy 2006/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, co rodzi obowiązek uiszczenia z tego tytułu stosownego wynagrodzenia. Inaczej ocenione zostało odtwarzanie fonogramów w gabinecie stomatologicznym. W tym przypadku, w ocenie Trybunału, nie dochodzi do „publicznego udostępniania” w rozumieniu art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 92/100/EWG (zastąpionego następnie analogicznym przepisem w dyrektywie 2006/115), wobec czego lekarz stomatolog odtwarzający fonogramy w swoim prywatnym gabinecie nie ma obowiązku zapłaty takiego wynagrodzenia.

Omawiane orzeczenia Trybunału, jak i jego poprzednie orzecznictwo, pozwalają na sformułowanie następujących wniosków.

Zobacz: Czy tłumaczenie podlega ochronie prawnoautorskiej ?

Po pierwsze, należy odnotować rosnące zainteresowanie Trybunału wykładnią przepisów prawa własności intelektualnej. W omawianym przypadku dokonano jej w świetle przepisów umów międzynarodowych, które dyrektywa 2006/115 wdraża na poziomie unijnym. Konkretnie, pojęcie „publicznego udostępnienia” na gruncie dyrektywy 2006/115 powinno być wykładane w zgodzie z brzmieniem i celem porozumienia TRIPS i traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach.