Umowa licencyjna na znak towarowy - prawa i obowiązki stron umowy

Umowa licencyjna na używanie znaku towarowego stanowi nieodzowny instrument działalności gospodarczej dla każdego przedsiębiorcy. Dzięki tej umowie licencjodawca może uniknąć dodatkowych nakładów kapitałowych, które są istotne przy poszerzaniu obszaru oddziaływania danego przedmiotu umowy licencyjnej. Licencjobiorca natomiast ogranicza działalność konkurencyjną ze strony licencjodawcy oraz uzyskuje korzyści, jakie płyną z rozpoznawania danego znaku towarowego.

Strony umowy - licencjodawca i licencjobiorca sami kształtują stosunki cywilnoprawne, czyli ich prawa i obowiązki. Decydują, jakie skutki prawne powstaną dla nich w związku z zawarciem wskazanej umowy.

Prawa i obowiązki licencjodawcy

Podstawowym obowiązkiem licencjodawcy jest udzielenie upoważnienia do korzystania ze znaku towarowego. Powinno ono określać dokładny zakres korzystania z tego dobra niematerialnego. Licencjodawca może udzielić licencji pełnej, która oznacza możliwość używania dobra w zakresie ustalonym granicami danego prawa wyłącznego oraz licencji ograniczonej, w której sprecyzuje on sferę możności działania licencjobiorcy. Może on udzielać licencji na taki okres, jakim sam dysponuje z prawa wyłącznego.

Polecamy produkt: Księga Przychodów i Rozchodów dla Firmy

Pozycja prawna licencjodawcy wiąże się w szczególności z pobieraniem przez niego opłat licencyjnych oraz kontrolą działań licencjobiorcy. Ponadto licencjodawca powinien zadbać o to, żeby znak towarowy nie stracił swoich funkcji. Strony umowy same regulują kwestię wysokości i sposobu liczenia opłat licencyjnych. Najczęściej mamy do czynienia z licencją odpłatną. W dużej mierze przyczynia się do tego funkcja ekonomiczna, jaką pełni licencja. O wysokości wynagrodzenia licencyjnego decyduje między innymi zakres przyznanego prawa i korzyści płynące z korzystania ze znaku towarowego.

O korzyściach licencjobiorcy świadczy wysokość dochodów, które uzyskuje z tytułu korzystania ze znaku towarowego. Zakres przysługujących praw obejmuje między innymi zasięg czasowy i terytorialny umowy licencyjnej, wyłączność lub jej brak czy możliwość ustanowienia sublicencji.

Następnym istotnym prawem licencjodawcy jest dalsze używanie znaku towarowego oraz udzielanie kolejnych licencji. To ostatnie jest możliwe tylko wtedy, gdy licencja została udzielona jako niewyłączna na używanie znaku towarowego. Decydujące znaczenie w wymienionych kwestiach ma treść umowy. W umowach o licencję niewyłączną licencjodawca może zobowiązać się, że nikomu innemu poza licencjobiorcą nie udzieli licencji.

Należy także zauważyć, iż zgodnie z art. 296 ust. 4 ustawy Prawo własności przemysłowej licencjodawca ma prawo wystąpić przeciwko licencjobiorcy z roszczeniami z tytułu naruszenia jego praw wyłącznych.