Status małego podatnika dla celów VAT
Status małego podatnika dla celów VAT
Podmiot należący do tej kategorii ma również prawo korzystać z ogólnych zasad rozliczania VAT. Wybór określonej metody rozliczania VAT wiąże się z pewnymi konsekwencjami. Wybrana metoda musi być stosowana w odniesieniu do podatku należnego oraz podatku naliczonego. Ważne jest także to, że wybraną metodę rozliczeń podatnik będzie musiał stosować co najmniej przez rok od podjęcia decyzji o jej wyborze.
Kto to jest mały podatnik?
Małym podatnikiem jest podmiot, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro.
Uwaga
Nie należy mylić pojęcia małego podatnika z małym przedsiębiorcą.
Małym przedsiębiorcą jest z kolei ten przedsiębiorca, który co najmniej w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych kwoty 10 mln euro (względnie suma jego aktywów według bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyła równowartości w złotych 10 mln euro).
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Przeliczenia kwoty euro w celu ustalenia statusu małego podatnika należy dokonać według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy roboczy dzień października poprzedniego roku podatkowego, przy czym w tym przypadku kwotę zaokrągla się do 1000 zł.
W 2012 r. do wyliczenia należy przyjąć kurs 4,1020 PLN/EUR, zgodnie z tabelą nr 190/A/NBP/2012 z dnia 1 października 2012 r. Status małego podatnika za 2011 r. uzyskały podmioty, których obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nie przekroczył 5 324 000 zł. Limit jest więc niższy niż w poprzednim roku.
Uwaga
Limit uprawniający do korzystania ze statusu małego podatnika w 2013 r. wynosi 4 922 000 zł (4,1020 PLN/EUR × 1 200 000 euro).
To, że ustawodawca odnosi się wyłącznie do poprzedniego roku podatkowego, oznacza, iż podatnik ma status małego podatnika nawet w przypadku, gdy we wcześniejszych latach podatkowych wartość sprzedaży, o której mowa w omawianej regulacji, przekraczała, nawet znacząco, kwotę graniczną.
Inne zasady obowiązują pomioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzające funduszami inwestycyjnymi, będące agentami, zleceniobiorcami lub innymi osobami świadczącymi usługi o podobnym charakterze (z wyjątkiem komisu). W ich przypadku limit ten stanowi wartość nieprzekraczającą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45 000 euro. Na 2013 r. limit wynosi więc 185 000 zł (4,1020 PLN/EUR × 45 000 euro = 184 590 zł).
Zobacz: Ewidencjonowanie środków przekazywanych do ZUS
Na czym polega metoda kasowa?
Mały podatnik może wybrać tzw. metodę kasową rozliczenia podatku, która sprowadza się do umożliwienia mu zadeklarowania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania zapłaty (art. 21 ust. 1 ustawy o VAT).
Mały podatnik, który wybrał kasową metodę rozliczania VAT, ma obowiązek stosowania szczególnych przepisów dotyczących zasad powstawania obowiązku podatkowego oraz sposobu rozliczania podatku naliczonego. W uproszczeniu podatnik ten rozlicza VAT należny od sprzedaży w kwartale, w którym uzyskał zapłatę należności, a VAT naliczony od dokonanych zakupów - w kwartale, w którym zapłacił za nabyte towary i usługi. Wybór kasowej metody rozliczania VAT wiąże się z obowiązkiem kwartalnego rozliczania tego podatku na podstawie deklaracji VAT-7K, tj. w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.
Zobacz: Odpowiedzialność wspólników za długi spółki cywilnej
Uwaga
Metoda kasowa polega na tym, że obowiązek podatkowy w VAT powstaje nie według zasad ogólnych, ale z dniem uregulowania całości lub części należności.
Za dzień uregulowania należności trzeba przyjąć dzień, w którym roszczenie małego podatnika z tytułu opisanego w wystawionej fakturze zostało zaspokojone. Oznacza to, że w tych wszystkich przypadkach, w których nie ma w ogóle należności (np. darowizna towarów, świadczenie usług na potrzeby osobiste), obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych. Jednocześnie ustawodawca wprowadza pewne oczywiste i niezbędne ograniczenia. Obowiązek podatkowy nie może powstać później niż 90 dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku otrzymania zapłaty przed wydaniem towarów lub wykonaniem usługi obowiązek podatkowy również powstanie.
Zobacz: Utrata prawa do karty podatkowej
Więcej w Biuletynie Głównego Księgowego - Zamów prenumeratę
Komentarze(0)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze