Co oznacza pojęcie znacznej części pracy?

W celu określenia, czy znaczna część pracy danego pracownika najemnego jest wykonywana w państwie członkowskim, należy uwzględnić następujące kryteria orientacyjne:

• czas pracy lub
• wynagrodzenie.

Jeżeli podczas przeprowadzania ogólnej oceny okaże się, że co najmniej 25 proc. czasu pracy danej osoby przypada na państwo członkowskie zamieszkania lub, że zarabia ona w tym państwie co najmniej 25 proc. swojego wynagrodzenia, będzie to oznaczało, że znaczna część pracy tej osoby jest wykonywana w tym państwie członkowskim. Choć uwzględnienie czasu pracy lub wynagrodzenia jest obowiązkowe, lista ta nie jest wyczerpująca i możliwe jest wzięcie pod uwagę także innych kryteriów. Wyznaczone instytucje są zobowiązane do uwzględnienia wszystkich istotnych kryteriów oraz przeprowadzenia ogólnej oceny sytuacji danej osoby przed podjęciem decyzji w sprawie mającego zastosowanie ustawodawstwa.

Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!

Kiedy delegowanie pracowników jest niemożliwe?

Które ustawodawstwo ma zastosowanie?

Poza wskazanymi powyżej kryteriami, przy ustalaniu mającego zastosowanie ustawodawstwa państwa członkowskiego konieczne jest również uwzględnienie sytuacji przewidywanej w okresie kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych. Działalność w przeszłości również jest wiarygodnym wskaźnikiem pozwalającym przewidzieć przyszłe zachowanie, a zatem, jeśli nie jest możliwe podjęcie decyzji na podstawie zaplanowanych schematów zatrudnienia lub harmonogramów pracy, uzasadnione jest przeanalizowanie sytuacji z ostatnich 12 miesięcy i wykorzystanie tej analizy przy ocenianiu znacznej części pracy. W przypadku gdy przedsiębiorstwo zostało założone dopiero niedawno, ocena może zostać przeprowadzona w oparciu o odpowiednio krótszy okres.

Pan X jest konsultantem komputerowym. Pracuje w Austrii i Belgii dla przedsiębiorstwa mającego swoją siedzibę w Belgii. Mieszka w Austrii, gdzie wykonuje co najmniej 25 proc. swojej pracy. Ponieważ X ma swoje miejsce zamieszkania w Austrii i spełnia warunek, zgodnie z którym znaczna część jego pracy jest wykonywana w Austrii, zastosowanie do niego ma ustawodawstwo tego właśnie państwa. Gdyby jednak X wykonywałby mniej niż 25 proc. swojej pracy (lub otrzymywałby mniej niż 25 proc. wynagrodzenia) w Austrii, zastosowanie miałoby ustawodawstwo państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba lub miejsce prowadzenia działalności przedsiębiorstwa.

Pan P jest stolarzem. Pracuje dla przedsiębiorstwa z siedzibą we Francji, od którego otrzymuje wynagrodzenie. Mieszka w Hiszpanii, ale przez ostatnie 12 miesięcy kalendarzowych wykonywał tam jedynie 15 proc. swojej pracy. Prawdopodobne jest, że schemat jego pracy pozostanie taki sam przez kolejne 12 miesięcy kalendarzowych. Zastosowanie ma ustawodawstwo francuskie.