Finansowanie wewnętrzne

Każde przedsiębiorstwo posiada majątek trwały i obrotowy, który jest niezbędny do prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej. Finansowanie poszczególnych składników majątku może pochodzić z dwóch źródeł:

•    kapitałów własnych,

•    kapitałów obcych.

Podstawowa różnica między nimi polega na tym, że kapitały własne pochodzą od samego przedsiębiorstwa lub jego akcjonariuszy czy udziałowców, a kapitały obce pozyskiwane są z zewnątrz - z otoczenia, w którym działa dane przedsiębiorstwo.

Jednym ze źródeł finansowania przedsiębiorstw kapitałem własnym jest finansowanie wewnętrzne, do którego można zaliczyć zysk netto, amortyzację, przekształcenie majątku, przekształcenie kapitału oraz rezerwy. Wewnętrzne finansowanie kapitałem własnym umożliwia przedsiębiorstwu zwiększenie jego płynności, co umacnia jego pozycję konkurencyjną na rynku. Bezpośrednio wpływa na kształtowanie działalności operacyjnej, a pośrednio oddziałuje na finansowanie działalności rozwojowej.

Głównym źródłem finansowania w rentownym przedsiębiorstwie powinna być nadwyżka finansowa, na którą składają się zysk netto z danego roku obrotowego oraz odpisy amortyzacyjne. Zysk netto uważany jest za podstawowe źródło finansowania przedsiębiorstw. Jednostki generujące wysokie zyski podnoszą swoją niezależność gospodarczą oraz zdolność kredytową, są postrzegane przez otoczenie jako pewne instytucje. Łatwiej wtedy znaleźć dodatkowe zewnętrzne źródła finansowania, ponieważ instytucje kredytowe nie obawiają się o trudności w odzyskaniu kapitału, a inwestorzy, zainteresowani przede wszystkim maksymalizacją zysku netto, spodziewają się wysokiego zwrotu z powierzonego kapitału.

Obok zysku netto drugim wewnętrznym źródłem finansowania tworzącym nadwyżkę finansową w przedsiębiorstwie są odpisy amortyzacyjne. Rozmiary amortyzacji zależą przede wszystkim od wielkości majątku trwałego i metod jej wyliczania. Amortyzacja mierząc stopień zmniejszania się wartości początkowej majątku trwałego, informuje o stopniu jego zużycia i jest istotną przesłanką dla decyzji inwestycyjnych. Pośredniczy także w przenoszeniu wartości zużycia majątku trwałego do kosztów całkowitych przedsiębiorstwa oraz w znaczący sposób wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Uwzględnienie amortyzacji w kosztach uzyskania przychodów zmniejsza podstawę opodatkowania, a co za tym idzie poziom należnego podatku dochodowego. Amortyzacja przeciwdziała dekapitalizacji majątku trwałego. Jest narzędziem tworzenia funduszy środków finansowych, zwanych funduszami amortyzacyjnymi, które przeznaczane są na inwestycje zastępowania zużytego majątku trwałego. Zasady odpisów amortyzacyjnych są normowane przepisami prawa. Istnieje jednak pewna swoboda co do wyboru metody amortyzacji, a zarządzający, kierując się racjonalnymi przesłankami, powinni wybierać najbardziej efektywne dla ich przedsiębiorstwa. Po spełnieniu określonych warunków możliwe jest stosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych. Jest to szczególnie opłacalne dla przedsiębiorstw, które nie korzystały z ulg inwestycyjnych. W każdym przedsiębiorstwie, niezależnie od formy prawnej, fundusz amortyzacyjny w całości pozostaje do dyspozycji przedsiębiorstwa.