Zmiany w prawie telekomunikacyjnym w 2018 r.

Celem przedłożonej do podpisu ustawy jest przede wszystkim usprawnienie prowadzenia działalności telekomunikacyjnej poprzez zwiększenie stopnia elektronizacji prowadzenia tej działalności. Cel ten ma zostać osiągnięty przede wszystkim poprzez wprowadzenie formy dokumentowej przy zawieraniu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Celem ustawy jest również wzmocnienie ochrony interesów użytkowników w sprawach dotyczących świadczenia usług o podwyższonej opłacie.

Wprowadzenie nowej, zastrzeżonej formy zawierania umów o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, przewidzianej przepisami znowelizowanego Kodeksu cywilnego – formy dokumentowej oznacza, że umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych będzie można zawrzeć w formie pisemnej, elektronicznej albo dokumentowej. Forma dokumentowa umożliwia złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie. Zgodnie z art. 77³ Kodeksu cywilnego, dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią. Umowa w formie dokumentowej będzie więc mogła być zawarta np. poprzez sms albo email. W celu jednakże zapewniania odpowiedniego poziomu pewności obrotu na rynku telekomunikacyjnym, przewidziano wymóg utrwalenia i dostarczenia treści zaproponowanych i uzgodnionych warunków umowy oraz oświadczenia abonenta o związaniu się tymi warunkami na trwałym nośniku.

Polecamy: RODO. Ochrona danych osobowych. Przewodnik po zmianach

W ustawie wprowadzono również zasadę, że komunikacja z abonentem odbywać się będzie w tej samej formie w jakiej zawarta została umowa. Forma ta będzie mogła być zmieniona tylko na żądanie abonenta.

W związku z występującymi na rynku telekomunikacyjnym nieprawidłowościami i nadużyciami, wprowadzono w ustawie zmiany mające na celu wzmocnienie ochrony abonentów przy korzystaniu z usług o podwyższonej opłacie, tzw. premium rate, czyli drogich, dodatkowo płatnych smsów. Ochrona ta będzie realizowana poprzez takie narzędzia, jak:

1. zobowiązanie dostawcy usługi o podwyższonej opłacie do każdorazowego uzyskania zgody abonenta na skorzystanie z takiej usługi bezpośrednio przed rozpoczęciem jej świadczenia;
2. zobowiązanie dostawcy usług telekomunikacyjnych do umożliwienia abonentowi wskazania w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych progu kwotowego do wysokości, którego abonent będzie mógł zgodnie ze swoją wolą korzystać z usług o podwyższonej opłacie. Możliwe będzie wskazanie stawki „0” co oznacza całkowite zablokowanie płatnych usług o podwyższonej opłacie;
3. wskazanie progu domyślnego w wysokości 35 zł w przypadku gdy abonent nie określił żadnego progu kwotowego;
4. przekroczenie wskazanego lub domyślnego progu kwotowego skutkowało będzie koniecznością poinformowania abonenta o tym fakcie i automatyczną blokadą połączeń na numery o podwyższonej opłacie;
5. wprowadzenie sankcji za naruszenie zasad świadczenia usług o podwyższonej opłacie. Dostawca usług telekomunikacyjnych świadczący takie usługi, w przypadku naruszenia zasad ich świadczenia, nie będzie uprawniony do naliczenia opłaty za usługi świadczone z naruszeniem zasad;
6. uzależnienie możliwości świadczenia usług o podwyższonej opłacie od wpisania ich do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwanego dalej „Prezesem UKE”;
7. zobowiązanie dostawcy usług o podwyższonej opłacie do zamieszczenia informacji o nich na rachunku telefonicznym.

Zobacz: Prawo dla firm