Jak korygować błędy na fakturze niewpływające na rozliczenie VAT

Regulacja dotycząca faktur jest bardzo szczegółowa. Poza tym niektóre przepisy odnoszą się do faktur specyficznych, np. "faktur z odwrotnym obciążeniem" czy "faktur VAT marża". Pewnym wspólnym mianownikiem faktur (z wyjątkiem faktur uproszczonych), według art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT, są następujące elementy:

• data wystawienia oraz kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę (np.: "nr 27/XII/2017" z 15 grudnia 2017 r., czyli faktura nr 27 w grudniu 2017 r.);
• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
• numery NIP sprzedawcy i nabywcy;
• data dokonania lub zakończenia dostawy towarów albo wykonania usługi bądź data otrzymania zapłaty zaliczki, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
• nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;
• miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług.

W praktyce za błędy mniejszej wagi uznaje się zwykle błędy inne niż dotyczące rozliczeń rachunkowych, a zatem w szczególności omyłki niewpływające na rozliczenie samego VAT. Zwykle też wadliwości nieistotne nie stoją na przeszkodzie realizacji przez nabywcę prawa do odliczenia VAT. Błędy mniejszej wagi zwykle nie powodują konieczności korekty deklaracji VAT-7. Wszystko zależy jednak od okoliczności. Błąd w nazwie kontrahenta czy NIP nie przekłada się na dane liczbowe mające znaczenie przy wypełnieniu deklaracji. Z drugiej strony błędna data wystawienia faktury może spowodować ujęcie jej w niewłaściwym okresie rozliczeniowym, o ile moment powstania obowiązku podatkowego powiązano z datą wystawienia faktury.

Inaczej jest z JPK_VAT. Błąd w danych kontrahenta może powodować obowiązek jej korekty.

Zobacz: Prawo dla firm

1. Błędy na fakturach

Przykładów błędów na fakturach jest bardzo dużo. Nie chodzi o to, by analizować dziesiątki czy setki przypadków. Bardziej przydatne byłoby poszukanie pewnego "klucza do oceny". Prócz krajowego orzecznictwa i interpretacji organów podatkowych warto wskazać kilka tez wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE. Wynika z nich, że:

• państwa członkowskie nie mogą według swojego uznania powiązać wykonania prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej z przestrzeganiem warunków dotyczących treści faktury, które nie zostały wyraźnie przewidziane przez przepisy wskazanej dyrektywy; w omawianym przypadku chodziło m.in. o brak ciągłości numeracji faktur (zob. wyrok TSUE z 15 lipca 2010 r. w sprawie C-368/09);
• organy podatkowe nie mogą odmówić prawa do odliczenia VAT tylko na tej podstawie, że faktura dokonuje zbyt ogólnikowego opisu wykonanych usług, gdy organy dysponują wszystkimi informacjami potrzebnymi do zbadania, że świadczone usługi rzeczywiście miały miejsce. Zatem w postępowaniu podatkowym organ podatkowy może i powinien zbierać i uwzględniać także dodatkowe informacje dostarczone przez podatnika, jeśli jest to potrzebne do dokonania całościowej oceny (zob. wyrok TSUE z 15 września 2016 r. w sprawie C-516/14).