Leasing transgraniczny – opodatkowanie VAT

Ustawa o VAT wskazuje na różne konsekwencje umowy leasingu transgranicznego w zależności od charakteru danej umowy leasingu. Z uwagi na powyższe, wśród umów leasingu transgranicznego należy wyróżnić:

• umowę leasingu finansowego,
• umowę leasingu operacyjnego.

Międzypaństwowy leasing operacyjny

Umowa leasingu operacyjnego – i to bez względu na to czy jest to leasing międzypaństwowy czy krajowy – jest (dla potrzeb ustawy o VAT) traktowana jak umowa podobna do umowy najmu. Zgodnie zatem z przepisami o VAT umowa leasingu operacyjnego to usługa. Z kolei, opodatkowanie VAT odpłatnego świadczenia usług wynika z treści art. 5 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przytoczonego przepisu wynika jedna, bardzo istotna reguła. Ta mianowicie, że usługa podlega opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług, jeżeli tylko została uznana za wykonaną na terytorium kraju (Polski). Innymi słowy, te usługi, które nie zostały wyświadczone na terytorium kraju, nie podlega opodatkowaniu polskim VAT.

Skoro tak jest w istocie rzeczy, to także w przypadku usługi transgranicznego leasingu operacyjnego należy określić miejsce, w którym usługa ta została wykonana (wyświadczona). W tym celu polski ustawodawca (za stosowną dyrektywą wspólnotową) wprowadził do ustawy o VAT przepisy dotyczące tzw. miejsca świadczenia, które – odpowiednio stosowane – pozwalają na wskazanie danego państwa członkowskiego jako posiadającego jurysdykcję podatkową w przypadku danej usługi.

Polecamy: Spłata rat leasingowych w walucie obcej

Od dnia 1 stycznia 2010 roku istotnej zmianie uległy przepisy ustawy o VAT w zakresie miejsca świadczenia usług (także usług międzypaństwowego leasingu operacyjnego).

Analizując przepisy ustawy o VAT należy stwierdzić, że ustawa o VAT – w zakresie ustalania miejsca świadczenia usług – wprowadza dwie zasady ogólne. Pierwsza z nich dotyczy świadczenia usług na rzecz podatników, a druga ma zastosowanie do świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.

Zgodnie z zasadą ogólną numer 1, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.