Renomowany znak towarowy w prawie polskim i orzecznictwie europejskim

Znaki towarowe to codzienność obrotu gospodarczego: nawet teraz czytelnik tego tekstu korzysta z ekranu monitora albo wyświetlacza telefonu danej marki. Najprawdopodobniej oznaczenia danej marki są zarejestrowanymi znakami towarowymi. Jednak nie jest pewne, że są to renomowane znaki towarowe, bowiem należy spełnić kilka kryteriów, aby dany znak był renomowanym znakiem towarowym. Jakie są to kryteria oraz jakie korzyści wynikają z renomy znaku towarowego?

Brak definicji legalnej renomowanego znaku towarowego

Ani w polskim, ani w unijnym prawie nie znajdziemy definicji legalnej renomowanego znaku towarowego. Badając czy dane oznaczenie jest renomowanym znakiem towarowym, należy odwołać się m.in. do przesłanek podanych w orzeczeniu TSUE z 14 września 1999 roku sygn. C-375/97 w sprawie znaku Chevy, z którego wynika kryterium ilościowe, na podstawie którego bada się czy dany znak jest znany wśród znaczącej liczby odbiorców towarów pod danym znakiem, na znaczącym terytorium państwa członkowskiego. Określenie „znaczące” również nie zostało zdefiniowane, ale należy przyjąć, że chodzi o większość odbiorców, czyli powyżej 50%. Poza tym, w innych europejskich orzeczeniach podano takie kryteria jak:

• wielkość nakładów na promocję
• intensywność, zasięg geograficzny
• okres używania znaku.

Ponadto, polskie orzecznictwo zwraca uwagę na cechy jakościowe znaku np. prestiż. Tak więc, bardziej znacząca dla polskich organów będzie silniejsza zdolność odróżniająca znaku towarowego niż poziom jego znajomości.

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Zakres ochrony

Artykuł 154 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm., dalej jako: „p.w.p.”) podaje, w katalogu otwartym, formy używania renomowanego znaku towarowego, które są takie same jak dla zwykłych znaków towarowych: „używanie znaku towarowego polega w szczególności na:

1) umieszczaniu tego znaku na towarach objętych prawem ochronnym lub ich opakowaniach, oferowaniu i wprowadzaniu tych towarów do obrotu, ich imporcie lub eksporcie oraz składowaniu w celu oferowania i wprowadzania do obrotu, a także oferowaniu lub świadczeniu usług pod tym znakiem;

2) umieszczaniu znaku na dokumentach związanych z wprowadzaniem towarów do obrotu lub związanych ze świadczeniem usług;

3) posługiwaniu się nim w celu reklamy”.

Negatywną stronę prawa ochronnego na renomowany znak towarowy stanowi art. 296 ust. 2 pkt 3 p.w.p.: „naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym: znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego”.

Ponadto, regulację dotyczącą renomowanych znaków towarowych znaleźć można w art. 132¹ p.w.p., który zawiera katalog zamknięty względnych przeszkód rejestracji znaku towarowego, a więc takich, których Urząd Patentowy nie bada z urzędu. Jeśli jednak zauważymy, że ktoś narusza nasze prawo ochronne na znak towarowy w sposób opisany w art. 132¹ p.w.p., możemy zgłosić sprzeciw. Wówczas Urząd Patentowy zbada dane naruszenie. Artykuł ten stanowi, że po rozpatrzeniu sprzeciwu uznanego za zasadny, nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy:

„identyczny lub podobny do renomowanego znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla jakichkolwiek towarów, jeżeli używanie zgłoszonego znaku bez uzasadnionej przyczyny mogłoby przynieść zgłaszającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego”.