Zakaz reklamy a obowiązek informowania o zakresie i rodzaju świadczeń zdrowotnych
REKLAMA
REKLAMA
Informacja - tak, reklama - nie
W dbałości przede wszystkim o dobro pacjenta, a także w celu zapewnienia obiektywnej i rzetelnej informacji o udzielanych świadczeniach zdrowotnych ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej utrzymała zakaz reklamy świadczeń zdrowotnych.
REKLAMA
Jednocześnie na podmioty wykonujące działalność leczniczą nałożono obowiązek informowania o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych.
Co jest reklamą
Choć przepisy tej ustawy nie zawierają definicji reklamy, przyjmuje się, że o reklamie mówimy, gdy informowanie o towarach lub usługach oraz podkreślanie ich zalet, odbywa się w taki sposób, aby zechciano za nie zapłacić.
Z reklamą świadczeń zdrowotnych możemy więc mieć do czynienia wtedy, gdy przekazywane informacje zawierają próby nakłonienia potencjalnego pacjenta do skorzystania z oferowanych świadczeń, w szczególności poprzez informowanie o promocjach, rabatach, programach lojalnościowych, metodach leczenia, ich skuteczności.
Myślimy tutaj także składaniu obietnic tym zakresie, jak również przekazywaniu informacji o jakości sprzętu medycznego i sukcesach zawodowych personelu medycznego.
REKLAMA
Aby naruszyć zakaz reklamy, powyższe informacje muszą być dostępne publicznie, tzn. w prasie, Internecie, radiu, czy w telewizji. W przeciwnym przypadku, informacje o świadczeniach zdrowotnych mające cechy reklamy, ale skierowane do indywidualnie oznaczonej osoby – reklamy nie stanowią.
Istotne, że ustawodawca, zabraniając podmiotom leczniczym stosowania reklamy, jednocześnie narzuca obowiązek informowania pacjenta o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, realizowanych przez ten podmiot.
Dofinansowanie wypoczynku dzieci nie zawsze jest zwolnione z PIT
Okazjonalna sprzedaż żywności – kasy fiskalne, podatki i inne wymogi prawne
Nazwa towaru na paragonie fiskalnym 2013 – wymóg jednoznacznej identyfikacji
Jednakże informacja o udzielaniu świadczeń zdrowotnych musi być tak sformułowana, aby nie zawierała żadnej formy zachęty do korzystania ze świadczeń zdrowotnych, co niejednokrotnie może być problematyczne.
REKLAMA
Naruszenie zakazu reklamy świadczeń zdrowotnych sankcjonuje ustawa z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 275 z późn. zm.), która w art. 147a § 2 stanowi, że karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny podlega ten, kto podaje do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych lub usług z zakresu medycyny weterynaryjnej mające formę i treść reklamy.
W porównaniu z bogatym orzecznictwem odnośnie do zakazu reklamy produktów leczniczych, w omawianym zakresie brak jest możliwości przywołania krajowego orzecznictwa i wypracowanej praktyki, jednakże istnieje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu warte przywołania np. z dnia 17 lipca 2008 r. sygn. C-500/06 dotyczące stosowania ograniczeń w swobodzie przedsiębiorczości uzasadnionych względami zdrowia publicznego.
Choć zakaz reklamy powinien dotyczyć każdego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń zdrowotnych, można znaleźć takie, które zachęcają pacjentów właśnie poprzez używane na stronach internetowych i już mające w mojej opinii charakter reklamy sformułowania: „Tylko dobry dermatolog może prowadzić skuteczne leczenie skóry. Takich lekarzy znajdziesz w naszym zespole” albo informują na stronach internetowych o rabatach - i jest to powszechne.
W związku z brakiem definicji ustawowej reklamy w dziedzinie świadczeń zdrowotnych oraz biorąc pod uwagę, że taki reżim dotyczący reklamy może ograniczać lub zmniejszać atrakcyjność konkretnej placówki medycznej, należałoby przyjąć jasne zasady, co jest, a co nie jest reklamą. Tym bardziej, że istniejące na rynku podmioty, które zakaz ten naruszają w sposób sprzeczny z prawem i stosując łatwo dostępne narzędzia marketingowe, budują także w ten sposób swój wizerunek w celu pozyskiwania pacjentów.
Podsumowując, należy zwrócić uwagę, iż podmiot leczniczy ma prawo i obowiązek podawać do publicznej wiadomości obiektywną informację o oferowanych przez siebie usługach, nie może natomiast zachęcać do skorzystania z realizowanych w nim świadczeń zdrowotnych poprzez:
- wyrażanie na swój temat ocen, a także
- publicznie udostępnianie informacji o promocjach, zniżkach, rabatach, jakości świadczeń czy profesjonalizmie kadry medycznej.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 217);
- ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 159 z późn. zm.)
REKLAMA
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.