Jak ustalić podstawę wymiaru świadczeń chorobowych pracowników wykonujących pracę za granicą

Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. W przypadku pracowników, w tym zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców podlegających polskiemu ustawodawstwu, stanowi ją przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy lub pełnych miesięcy kalendarzowych (przy krótszym okresie zatrudnienia) poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej). Tak ustaloną podstawę wymiaru świadczeń chorobowych pomniejsza się o potrącone przez pracodawcę składki na ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków pracowników, tj. o 13,71%.

Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe dla pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników, w tym na ubezpieczenie chorobowe, stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

• wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia
  w związku z chorobą zakaźną,
• zasiłków z ubezpieczeń społecznych i wypadkowego.

W przypadku pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (w tym ubezpieczenie chorobowe) nie zawsze przyjmuje się jednak faktyczny przychód uzyskany przez pracownika, co ma wpływ na prawidłowe ustalenie podstawy wymiaru świadczeń chorobowych.

Od 1 października 2017 r. w przypadku pracowników zatrudnionych w Polsce, wykonujących pracę za granicą, których przychód jest wyższy niż prognozowane przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy (w 2017 r. 4263 zł), podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowi część wynagrodzenia w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób, stanowiący podstawę wymiaru składek, nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, tj. w 2017 r. od kwoty 4263 zł (§ 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia składkowego).