Bezpłatność i forma darowizny

Stronami umowy darowizny są darczyńca, który zobowiązuje się do dokonania przysporzenia oraz obdarowany, na rzecz którego jest ono dokonywane. W przypadku tej umowy po każdej ze stron możemy mieć do czynienia z co najmniej jedną osobą, co wskazuje na możliwość wystąpienia wielopodmiotowości.

Darowiznę cechuje brak odpłatności świadczenia. Darczyńca zobowiązuje się do dokonania przysporzenia kosztem swojego majątku i bez oczekiwań względem obdarowanego na świadczenie z jego strony. Jeżeli zobowiązanie posiada cechę wzajemności, to wtedy nie można mówić o darowiźnie.

Polecamy: Ustawa deregulacyjna bis – zmiany ważne dla przedsiębiorców

Dla oświadczenia w przedmiocie dokonania darowizny wymagana jest forma aktu notarialnego. Forma zastrzeżona jest pod rygorem nieważności. Zdecydowanie wysokie wymogi dotyczące formy podyktowane są chęcią uzyskania przez ustawodawcę pełnego przekonania po stronie podmiotu dokonującego darowizny co do swojej decyzji, a także brakiem dokonywania licznych zmian w dyspozycji przysporzeniem. W sytuacjach określonych w przepisach prawa wymóg zachowania formy aktu notarialnego może dotyczyć obu stron np. przy darowiźnie nieruchomości. Ważność samej darowizny jest uzależniona od dokonania świadczenia