Jakość usług świadczonych przez firmy w Unii Europejskiej - porada

Zgodnie z art. 23 państwa członkowskie mogą nakładać na usługodawców, którzy mają siedzibę na ich terytorium i których usługi stwarzają bezpośrednie i szczególne ryzyko dla zdrowia lub bezpieczeństwa usługobiorcy lub osoby trzeciej lub dla bezpieczeństwa finansowego usługobiorcy, wymóg przystąpienia do ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej lub zapewnienia innej formy gwarancji finansowej.

Ubezpieczenie takie powinno być adekwatne do charakteru i zakresu ryzyka, a transgraniczne pokrycie może być wymagane jedynie wtedy, gdy usługodawca faktycznie świadczy usługi transgraniczne.

Jeżeli przedsiębiorca chce prowadzić działalność na terytorium innego państwa członkowskiego, to państwo, w którym taka działalność ma być prowadzona musi wziąć pod uwagę zasadniczo równoważne lub porównywalne wymogi odnośnie do ubezpieczenia lub gwarancji finansowej, którym podlega przedsiębiorca w państwie prowadzenia pierwszego przedsiębiorstwa.

Jeżeli ochrona jest tylko częściowo porównywalna, to może być wymagane wprowadzenie dodatkowych środków zabezpieczających. Państwo członkowskie nie może wymagać od przedsiębiorcy wykupienia dodatkowego ubezpieczenia, jeżeli istniejące ubezpieczenie obejmuje terytorium tego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 24 dyrektywy państwa członkowskie muszą znieść zakazy dotyczące całościowo informacji handlowych dostarczanych przez zawody regulowane. Muszą także zapewnić zgodność informacji handlowych dostarczanych przez zawody regulowane z zasadami wykonywania zawodu, których celem jest w szczególności zagwarantowanie niezależności, godności i uczciwości zawodowej, a także tajemnicy zawodowej. Natomiast zasady wykonywania zawodu odnoszące się do informacji handlowych muszą być niedyskryminacyjne, uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym i proporcjonalne.

Celem artykułu 25 jest zniesienie nieuzasadnionych wymogów ograniczających prowadzenie różnych rodzajów działalności wspólnie lub w ramach partnerstwa przy jednoczesnym uniknięciu konfliktu interesów i niezgodności oraz zapewnieniu niezależności i bezstronności. Artykuł 25 dotyczy wszelkich takich wymogów, niezależnie od tego, czy są przewidziane w prawie krajowym czy też w regulacjach zrzeszeń zawodowych lub innych tego typu organizacji.

Artykuł 25 dotyczy konieczności zniesienia przez państwa członkowskie wymogów zobowiązujących usługodawców do prowadzenia wyłącznie określonego rodzaju działalności oraz wymogów ograniczających prowadzenie różnych rodzajów działalności wspólnie lub uczestniczenia w nich.