Jakość usług świadczonych przez firmy w Unii Europejskiej - porada

Ubezpieczenia i gwarancje od odpowiedzialności zawodowej

Zgodnie z art. 23 państwa członkowskie mogą nakładać na usługodawców, którzy mają siedzibę na ich terytorium i których usługi stwarzają bezpośrednie i szczególne ryzyko dla zdrowia lub bezpieczeństwa usługobiorcy lub osoby trzeciej lub dla bezpieczeństwa finansowego usługobiorcy, wymóg przystąpienia do ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej lub zapewnienia innej formy gwarancji finansowej.

Ubezpieczenie takie powinno być adekwatne do charakteru i zakresu ryzyka, a transgraniczne pokrycie może być wymagane jedynie wtedy, gdy usługodawca faktycznie świadczy usługi transgraniczne.

Jeżeli przedsiębiorca chce prowadzić działalność na terytorium innego państwa członkowskiego, to państwo, w którym taka działalność ma być prowadzona musi wziąć pod uwagę zasadniczo równoważne lub porównywalne wymogi odnośnie do ubezpieczenia lub gwarancji finansowej, którym podlega przedsiębiorca w państwie prowadzenia pierwszego przedsiębiorstwa.

Jeżeli ochrona jest tylko częściowo porównywalna, to może być wymagane wprowadzenie dodatkowych środków zabezpieczających. Państwo członkowskie nie może wymagać od przedsiębiorcy wykupienia dodatkowego ubezpieczenia, jeżeli istniejące ubezpieczenie obejmuje terytorium tego państwa członkowskiego.

Informacje handlowe dostarczane przez zawody regulowane

Zgodnie z art. 24 dyrektywy państwa członkowskie muszą znieść zakazy dotyczące całościowo informacji handlowych dostarczanych przez zawody regulowane. Muszą także zapewnić zgodność informacji handlowych dostarczanych przez zawody regulowane z zasadami wykonywania zawodu, których celem jest w szczególności zagwarantowanie niezależności, godności i uczciwości zawodowej, a także tajemnicy zawodowej. Natomiast zasady wykonywania zawodu odnoszące się do informacji handlowych muszą być niedyskryminacyjne, uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym i proporcjonalne.

Działalność wielodyscyplinarna

Celem artykułu 25 jest zniesienie nieuzasadnionych wymogów ograniczających prowadzenie różnych rodzajów działalności wspólnie lub w ramach partnerstwa przy jednoczesnym uniknięciu konfliktu interesów i niezgodności oraz zapewnieniu niezależności i bezstronności. Artykuł 25 dotyczy wszelkich takich wymogów, niezależnie od tego, czy są przewidziane w prawie krajowym czy też w regulacjach zrzeszeń zawodowych lub innych tego typu organizacji.

Artykuł 25 dotyczy konieczności zniesienia przez państwa członkowskie wymogów zobowiązujących usługodawców do prowadzenia wyłącznie określonego rodzaju działalności oraz wymogów ograniczających prowadzenie różnych rodzajów działalności wspólnie lub uczestniczenia w nich.

Wymogom takim mogą jednak podlegać usługodawcy świadczący usługi w ramach zawodów regulowanych, o ile jest to uzasadnione którymś z powodów wymienionych w dyrektywie, a także usługodawcy świadczący usługi w zakresie certyfikacji, akredytacji, monitorowania technicznego, badań lub prób.

Polecamy: Na czym polega swoboda przedsiębiorczości i świadczenia usług?

Rozstrzyganie sporów

Aby usprawnić procedury rozpatrywania skarg, państwa członkowskie zostały zobowiązane na mocy art. 27 dyrektywy do podjęcia działań mających na celu:

• Zapewnienie dostarczenia przez usługodawcę danych kontaktowych, na które usługobiorcy (w tym mieszkający w innym państwie członkowskim) będą mogli przesłać skargę lub wniosek o udzielenie informacji na temat świadczonej usługi.

• Zapewnienie, że usługodawcy będą reagować na te skargi w najkrótszym możliwym terminie i dołożą wszelkich starań, aby znaleźć zadowalające rozwiązanie.

• Zapewnienie, że usługodawcy są zobowiązani do wykazania zgodności z obowiązkami wymienionymi w niniejszej dyrektywie w zakresie dostarczania informacji oraz wykazania, że informacje są rzetelne.

• Zapewnienie, że usługodawcy podlegający kodeksowi postępowania lub należący do stowarzyszenia handlowego, lub zrzeszenia zawodowego, które przewidują odwołanie do pozasądowego rozstrzygania sporów odpowiednio informują o tym usługodawcę.

Z kolei w przypadku, w którym do egzekucji orzeczenia sądowego wymagana jest gwarancja finansowa, państwa członkowskie uznają równoważne gwarancje złożone przez instytucję kredytową lub ubezpieczyciela prowadzącego przedsiębiorstwo w innym państwie członkowskim.

Powiązanie przepisów dyrektywy usługowej z innymi przepisami prawa. Kolizja przepisów

Dyrektywa usługowa, tak jak wszystkie dyrektywy i rozporządzenia, stanowi akt tzw. prawa wtórnego. Oznacza to, że należy interpretować ją i wdrażać w kontekście tzw. prawa pierwotnego, czyli traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a zwłaszcza jego przepisów dotyczących swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług.

Ponadto kwestie wyłączone wyraźnie z zakresu stosowania dyrektywy usługowej będą nadal w pełni podlegać przepisom traktatowym. Tak więc usługi wyłączone z zakresu dyrektywy o usługach będą objęte swobodą przedsiębiorczości i swobodą świadczenia usług, przewidzianymi w TFUE. Z drugiej strony przepisy prawa krajowego muszą nadal być zgodne z odpowiednimi przepisami traktatu, a także z zasadami wypracowanymi przez Trybunał Sprawiedliwości UE.

Polecamy: Jak założyć własną firmę?

Artykuł jest fragmentem publikacji "Świadczenie usług w Unii Europejskiej" autorstwa Justyny Kulawik oraz Bartosza Jankowskiego. Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa 2010.