Jak założyć gabinet stomatologiczny? – pozwolenia

Studia stomatologiczne, będące niezbędnym warunkiem do uzyskania pracy w zawodzie, można ukończyć na wydziałach lekarskich, prowadzonych przez akademie medyczne i uniwersytety medyczne. 

Studia trwają 5 lat i obejmują zajęcia z takich przedmiotów jak anatomia, chemia, biologia, język łaciński, protetyka, psychologia lekarska, materiałoznawstwo stomatologiczne, endodoncja, fizjologia narządu żucia, fizjologia ciąży, stomatologia zachowawcza, farmakologia, chirurgia, patologia jamy ustnej, ortodoncja, histologia, choroby zakaźne, choroby przyzębia, pedodoncja, zdrowie publiczne, radiologia, medycyna sądowa i inne.

Podczas trwania nauki odbywają się obowiązkowe letnie praktyki, zarówno w gabinetach stomatologicznych, jak również w szpitalach (z zakresu pielęgniarstwa, pomocy stomatologicznej, stomatologii zachowawczej, protetyki, chirurgii). Po ukończeniu studiów otrzymuje się najpierw ograniczone prawo wykonywania zawodu, umożliwiające odbycie stażu podyplomowego.

W celu otrzymania prawa wykonywania zawodu należy zgłosić się do Okręgowej Izby Lekarskiej z następującymi dokumentami:
- wypełnionym wnioskiem o przyznanie ograniczonego prawa wykonywania zawodu (do pobrania na stronach internetowych okręgowych izb lekarskich),
- odpisem dyplomu,
- kserokopią stron z dowodu osobistego lub paszportu z danymi osobowymi (dokumenty należy przedstawić do wglądu),
- zaświadczeniem o stanie zdrowia,
- dwoma zdjęciami legitymacyjnymi,
- kserokopią nadania NIP-u.

Po uzyskaniu ograniczonego prawa wykonywania zawodu należy zgłosić się do Okręgowej Izby Lekarskiej z wypełnionym wnioskiem o skierowanie na staż podyplomowy (do pobrania na stronach internetowych okręgowych izb lekarskich).

Po odbyciu rocznego stażu i zdaniu egzaminu państwowego (tzw. LDEP – Lekarsko-dentystyczny Egzamin Państwowy), potwierdzającego zdobyte kwalifikacje, można ubiegać się o przyznanie prawa wykonywania zawodu.

Egzamin ma formę pisemnego testu, zawierającego 200 zadań, które obejmują zagadnienia z programu ramowego, według którego dentyści odbywają staż.

Chcąc przystąpić do egzaminu należy złożyć:
- wniosek o dopuszczenie do egzaminu,
- kartę stażu,
- wypełnioną ankietę „Ocena stażu podyplomowego lekarza stomatologa”.
Po pozytywnym złożeniu egzaminu, aby uzyskać prawo wykonywania zawodu należy złożyć do Okręgowej Izby Lekarskiej:
- wniosek o przyznanie prawa wykonywania zawodu,
- zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia,
- dwa zdjęcia legitymacyjne,
- dokument „Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”,
- dokument potwierdzający odbycie stażu podyplomowego,
- świadectwo złożenia egzaminu państwowego.

Zgodnie z ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 52, poz. 418 z późn. zm.) aby prowadzić gabinet stomatologiczny należy uzyskać akredytację, która ma celu potwierdzenie spełniania przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych standardów akredytacyjnych w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych oraz funkcjonowania tego podmiotu. Z wnioskiem o udzielenie akredytacji występuje się do ministra do spraw zdrowia, za pośrednictwem ośrodka akredytacyjnego. Wniosek taki powinien zawierać nazwę podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych ubiegającego się o udzielenie akredytacji, siedzibę albo adres podmiotu, informację o rodzaju i zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych, informację o strukturze organizacyjnej podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za przygotowanie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych do procedury oceniającej.

Akredytacji udziela minister właściwy do spraw zdrowia, na podstawie rekomendacji Rady, w formie certyfikatu akredytacyjnego, po przeprowadzeniu procedury oceniającej podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych. Procedura oceniająca polega na dokonaniu przeglądu podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, pod względem spełniania standardów akredytacyjnych. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych składający wniosek o akredytację wnosi opłatę za przeprowadzenie procedury oceniającej na rachunek bankowy ośrodka akredytacyjnego. Szczegółowe zasady dotyczące przeprowadzania procedury oceniającej i wysokości opłat określone zostały w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie procedury oceniającej spełnianie przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych standardów akredytacyjnych oraz wysokości opłat za jej przeprowadzenie (Dz. U. Nr 150, poz. 1216).

Polecamy: Jak założyć własną firmę?

Jeżeli otwierając gabinet stomatologiczny masz zamiar podpisywać umowę z NFZ na refundowane świadczenia jesteś zobowiązany do świadczenia usług określonych przez rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego (Dz. U. Nr 140, poz. 1144 z późn. zm.). Rozporządzenie to zawiera wykazy świadczeń ogólnostomatologicznych wykonywanych w gabinecie oraz warunki ich realizacji, świadczeń udzielanych w znieczuleniu ogólnym, chirurgii stomatologicznej, ortodoncji, protetyki, profilaktyki dla dzieci do ukończenia 6 roku życia i inne.

Lekarz udzielający świadczeń zdrowotnych w ramach indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej ma obowiązek prowadzenia dokumentacji indywidualnej (por. rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. Nr 252, poz. 1697). Dokumentację taką zakłada się każdemu pacjentowi przy pierwszej wizycie.

Wymagana dokumentacja indywidualna, powinna zawierać:
1) oznaczenie podmiotu:
a) nazwę podmiotu,
b) adres podmiotu, wraz z numerem telefonu,
c) kod identyfikacyjny, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.), zwany dalej "kodem resortowym", stanowiący I część systemu resortowych kodów identyfikacyjnych – w przypadku zakładu opieki zdrowotnej,
d) nazwę jednostki organizacyjnej
e) nazwę komórki organizacyjnej, w której udzielono świadczeń zdrowotnych,
f) numer wpisu do rejestru prowadzonego przez okręgową izbę lekarską – w przypadku indywidualnej praktyki lekarskiej, indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej i grupowej praktyki lekarskiej,
2) oznaczenie pacjenta, zgodnie z art. 25 pkt 1 ustawy, w przypadku dziecka do 1 roku życia - także numer PESEL matki dziecka, a w razie braku numeru PESEL - serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość;
3) oznaczenie osoby udzielającej świadczeń zdrowotnych oraz kierującej na badanie, konsultację lub leczenie:
a) nazwisko i imię,
b) tytuł zawodowy,
c) uzyskane specjalizacje,
d) numer prawa wykonywania zawodu - w przypadku lekarza, pielęgniarki i położnej,
e) podpis;
4) datę dokonania wpisu.

Prowadzona w gabinecie dokumentacja musi być przechowywana, w odpowiednich warunkach zabezpieczających ją przed zniszczeniem lub utratą i dostępem osób nieupoważnionych.

Dokumentacja może być prowadzona w postaci elektronicznej, pod warunkiem prowadzenia jej w systemie teleinformatycznym zapewniającym:
1) zabezpieczenie dokumentacji przed uszkodzeniem lub utratą;
2) zachowanie integralności i wiarygodności dokumentacji;
3) stały dostęp do dokumentacji dla osób uprawnionych oraz zabezpieczenie przed dostępem osób nieuprawnionych;
4) identyfikację osoby udzielającej świadczeń zdrowotnych i rejestrowanych przez nią zmian, w szczególności dla odpowiednich rodzajów dokumentacji przyporządkowanie cech informacyjnych, zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 3 lit. a-d;
5) udostępnienie, w tym przez eksport w postaci elektronicznej dokumentacji albo części dokumentacji będącej formą dokumentacji określonej w rozporządzeniu, w formacie XML i PDF;
6) eksport całości danych w formacie XML, w sposób zapewniający możliwość odtworzenia tej dokumentacji w innym systemie teleinformatycznym;
7) wydrukowanie dokumentacji w formach określonych w rozporządzeniu.

Bardzo istotną kwestią jest kwestia używania aparatu do zdjęć rentgenowskich. Jeżeli w gabinecie zamierzasz taki mieć, należy pamiętać o warunkach jakie należy spełnić.

Zgodnie z art. 33e ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe (tekst jedn. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276 z późn. zm.) na wykonywanie zdjęć rentgenowskich w gabinecie potrzebna jest zgoda państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Zasady określone zostały w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2008 r. w sprawie minimalnych wymagań dla jednostek ochrony zdrowia udzielających świadczeń zdrowotnych z zakresu rentgenodiagnostyki, radiologii zabiegowej oraz diagnostyki i terapii radioizotopowej chorób nienowotworowych (Dz. U. Nr 59, poz. 365).

Polecamy: Jak sporządzić dobry biznesplan?

Zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 21 sierpnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy z urządzeniami radiologicznymi (Dz. U. Nr 180, poz. 1325) wysokość gabinetu rentgenowskiego nie może być mniejsza niż 2,5 m. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany aparat rentgenowski stomatologiczny nie może być mniejsza niż 8m2. Aparaty rentgenowskie instaluje się tak, aby był zapewniony swobodny dostęp do pacjenta co najmniej z dwóch stron, odległość źródła promieniowania (ogniska lampy) od najbliższej ściany wynosiła co najmniej 1,5 m przy pionowym kierunku wiązki promieniowania, wiązka promieniowania pierwotnego nie była kierowana w stronę sterowni i drzwi. Drzwi do pracowni rentgenowskiej są oznakowane tablicą informacyjną ze znakiem ostrzegawczym przed promieniowaniem jonizującym.

Aby spełnić warunki dla korzystania z aparatu rentgenowskiego w gabinecie należy również uzyskać uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej typu S do sprawowania nadzoru wyłącznie w rentgenowskich pracowniach stomatologicznych oraz w pracowniach, w których stosowane są urządzenia służące wyłącznie do densytometrii kości. Zasady uzyskania tego uprawnienia określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 grudnia 2006 r. w sprawie nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach stosujących aparaty rentgenowskie w celach medycznych (Dz.U. Nr 239, poz. 1737). Uzyskanie wymagane zezwolenia jest poprzedzone szkoleniem składającym się z wykładów i ćwiczeń obliczeniowych. Szkolenia te przeprowadzają wyznaczone do tego jednostki. Po odbytym szkoleniu należy zdać egzamin, które miejsce i termin wyznacza Główny Inspektor Sanitarny. Po zdanym egzaminie należy złożyć do Głównego Inspektora Sanitarnego wniosek o nadanie uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej. Inspektor natomiast wydaje zaświadczenie o nadaniu tych uprawnień.