Urząd skarbowy zwróci nadwyżkę naliczonego VAT

Podatnicy, którzy kończąc działalność gospodarczą wykazali w deklaracji składanej za ostatni okres rozliczeniowy nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym i zażądali zwrotu podatku na rachunek bankowy, a jednocześnie nie wykonali w tym okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych VAT, mogą składać wnioski o zwrot VAT. Zapadł korzystny dla nich wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 599/07, niepublikowany). Sąd orzekł, że w takiej sytuacji urząd powinien im zwrócić podatek.

Spółka w deklaracji VAT-7 za październik 2005 r. wykazała kwotę do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy oraz dostawę krajową opodatkowaną stawką 22 proc., udokumentowaną fakturą wewnętrzną. Faktura dotyczyła nieodpłatnego przekazania kawy i herbaty do zużycia w trakcie spotkań handlowych z kontrahentami. W tej samej deklaracji wykazała też import usług i dołączyła do niej dokument VAT-Z (zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT). Urząd skarbowy stwierdził, że przekazanie kawy i herbaty na spotkanie handlowe nie stanowiło dostawy towarów. Import usług natomiast nie został wymieniony w ustawie jako czynność opodatkowana VAT i nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 tej ustawy. W konsekwencji organ uznał, że spółka w październiku 2005 r. nie dokonała sprzedaży podlegającej opodatkowaniu VAT, a zatem nie wystąpiła kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Sąd po rozpoznaniu sprawy uchylił zaskarżone decyzje i uznał stanowisko spółki za prawidłowe. Wcześniej spółka twierdziła, że przysługuje jej prawo do zwrotu VAT, nawet jeśli w następnym okresie rozliczeniowym nie wykazała działalności opodatkowanej. W uzasadnieniu wyroku sąd przyznał, że nieodpłatne przekazanie kawy i herbaty na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega VAT. Polskie przepisy są więc korzystniejsze dla podatników niż przepisy unijne, które nakazują opodatkować taką transakcję. W tym zakresie spółka nie miała więc racji.

Odnosząc się do najistotniejszej kwestii, WSA podkreślił, że art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, na mocy którego należy przenieść nadwyżkę podatku do rozliczenia na kolejne miesiące, ma charakter techniczny i nie zamyka podatnikowi drogi do żądania zwrotu bezpośredniego określonego w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT. Podatnikowi przysługiwało prawo do zwrotu, mimo że nie wykazał działalności opodatkowanej. Sąd zgodził się z argumentami pełnomocnika strony skarżącej, że odmienna interpretacja tego przepisu naruszałaby zasadę neutralności VAT i byłaby sprzeczna zarówno z VI Dyrektywą UE, jak i z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.