Komórka służbowa w rękach pracownika

Zawierając stosunek pracy, pracodawcy - poza „standardowymi” zobowiązaniami wobec pracowników, zawartymi w umowie o pracę - decydują się na przekazanie pracownikom jeszcze innych, dodatkowych świadczeń, niebędących obowiązkowymi w świetle ogólnie obowiązujących przepisów prawa pracy.

Wcześniej były to różnego rodzaju „bonusy” w postaci np. bonów towarowych. Dla osób zajmujących w hierarchii firmowej wyższe stanowiska lub stanowiska samodzielne takimi dodatkowymi świadczeniami najczęściej były i są nadal - możliwość korzystania ze służbowego samochodu oraz przydzielenie pracownikowi służbowego telefonu komórkowego.

Umowa o używanie telefonu komórkowego

W obecnie obowiązujących przepisach prawa pracy nie ma unormowań, które określałyby zasady korzystania przez pracownika ze służbowego telefonu komórkowego. Dlatego - analogicznie do przypadku użytkowania samochodu lub innego pojazdu do celów służbowych - należy z pracownikiem zawrzeć umowę o korzystanie z telefonu komórkowego.

W umowie takiej powinno się określić:

• rodzaj telefonu,

• zasady korzystania z telefonu,

• zasady ponoszenia kosztów jego użytkowania,

• zasady zwrotu telefonu jako mienia powierzonego.

Wobec różnego rodzaju telefonów na rynku, które posiadają rozmaite funkcje i akcesoria, warto ustalić też w miarę dokładny spis akcesoriów dołączanych do telefonu, które również powierzane są pieczy pracownika. Należy zauważyć, że niektóre z nich bywają kosztowne, ale zarazem są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania aparatu (np. ładowarka, bateria-akumulator, zestaw słuchawkowy, karta pamięci, oprogramowanie).

Powierzenie telefonu jako powierzenie mienia

Kolejnym aspektem używania służbowego telefonu komórkowego jest przekazanie pracownikowi samego aparatu - jako sprzętu, z którego pracownik może, a niekiedy wręcz ma obowiązek korzystać.

Pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

• pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,

• narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,

• mienie inne niż wymienione wyżej,

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu (art. 124 § 1 i 2 k.p.).

Innymi słowy, wydanie każdego przedmiotu, będącego własnością pracodawcy, skutkuje pełną odpowiedzialnością pracownika za powierzony przedmiot.

Samo powierzenie mienia nie jest przedmiotem dodatkowej umowy. Może wynikać wprost z postanowień umowy o pracę (jeżeli są tam zawarte stosowne postanowienia) albo też z umowy dotyczącej użytkowania konkretnego przedmiotu.

Podstawa prawna:

• art. 124 § 1 i 2 Kodeksu pracy.

Michał Culepa