Pracodawca musi wypłacić pracownikowi wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy pełni funkcję kompensacyjną i odszkodowawczą. Wypłacane jest ono bowiem w miejsce wynagrodzenia, które pracownik otrzymałby za wykonaną pracę, gdyby w rezultacie wadliwego wypowiedzenia umowy o pracę nie doznał przeszkód w jej świadczeniu ze strony pracodawcy.

Na podstawie art. 47 k.p. pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za dwa miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił trzy miesiące - nie więcej niż za jeden miesiąc. Jeżeli jednak umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem w wieku przedemerytalnym, z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego lub z pracownikiem, którego stosunek pracy podlega ochronie z mocy przepisu szczególnego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy.

Przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy stosuje się przepisy rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy. Należne wynagrodzenie oblicza się w myśl par. 1 pkt 1 tego rozporządzenia według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Oznacza to, że pracodawca w celu prawidłowego obliczenia należnego pracownikowi wynagrodzenia będzie musiał zastosować przepisy rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

Wynagrodzenie dla pracownika przywróconego do pracy nie ulega zmniejszeniu o wynagrodzenie uzyskane w tym czasie u innego pracodawcy. Przepis art. 47 k.p. nie zawiera bowiem możliwości zmniejszania tego wynagrodzenia o jakiekolwiek należności, które pracownik przywrócony do pracy uzyskał w okresie pozostawania bez pracy. Również zasiłek dla bezrobotnych nie podlega zaliczeniu na poczet wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Natomiast wydaje się, że na poczet tego wynagrodzenia można zaliczyć odprawę pieniężną wypłaconą pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, na podstawie art. 8 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Wskazywał na to jednoznacznie Sąd Najwyższy w wyroku z 9 listopada 1990 r. (I PR 351/90 OSP 1991/7-8/169). Odprawa ta jest bowiem związana z wypowiedzeniem umowy o pracę. Natomiast w razie uznania, że wypowiedzenie było wadliwe i przywrócenia pracownika do pracy wypłacona odprawa stanie się świadczeniem nienależnym i pracodawca w zasadzie mógłby żądać jego zwrotu. Dlatego też wobec wzajemnego roszczenia pracownika o wypłatę wynagrodzenia z art. 47 k.p. uznać można, że odprawa ta może zostać zaliczona na poczet wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.