Kiedy stosować podwyższone stawki amortyzacyjne

Nie wszystkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów można wpisać bezpośrednio do kosztów podatkowych. Kosztów zakupu lub wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie co do zasady nie można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jego wartość przekracza 3,5 tys. zł. W tym wypadku zastosowanie będzie miała amortyzacja, czyli stopniowe zaliczanie do kosztów poniesionego wydatku. Rozłożenie kosztów zakupu lub wytworzenia środka trwałego nastąpi zatem w dłuższym okresie. Podatnik będzie mógł zaliczyć do kosztów odpisy amortyzacyjne wynikające z utraty wartości środka trwałego.

Szczegółowe zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych określone zostały w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Metod amortyzacji jest kilka: metoda liniowa, degresywna, amortyzacja przyspieszona oraz metoda indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Warunkiem dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest prowadzenie ewidencji środków trwałych. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. W zależności od przyjętej metody amortyzacji podatnik może wpływać na kształtowanie wysokości kosztów w celu zmniejszenia obciążeń podatkowych. W ramach ustawowo określonych granic może także zwiększać wysokość odpisów amortyzacyjnych w zależności od sposobu eksploatacji środka trwałego.

Na podstawie art. 22a ustawy o PIT, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością,

• maszyny, urządzenia i środki transportu oraz

• inne przedmioty.

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zwane środkami trwałymi. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych generalnie dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o PIT. W określonych przypadkach możliwe jest jednak zastosowanie wyższej stawki niż wynikająca z wykazu. Podwyższenie stawki amortyzacyjnej polega na przemnożeniu stawki amortyzacyjnej podanej w wykazie przez przyjęty przez podatnika współczynnik nie wyższy od maksymalnego.