Czy wiesz jak zawrzeć umowę faktoringu?

Podstawową cechą faktoringu jest nabycie przez faktora wierzytelności przysługujących prowadzącemu działalność gospodarczą z tytułu sprzedaży, dostawy lub usługi, w zamian za kwotę będącą równowartością wierzytelności, pomniejszoną jednak o prowizję faktora.

Do stron umowy faktoringu zalicza się: 1. faktora – inaczej nabywcę wierzytelności; 2. przedsiębiorcę – podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Dłużnik nie jest strona umowy, a jedynie zobowiązanym pierwotnie wobec przedsiębiorcy, a następnie faktora.

Polecamy: Jakie są koszty uzyskania przychodu przy faktoringu?

Umowa faktoringu zawierana jest na podstawie ogólnych reguł prawa cywilnego. Jej ważność jest jednak uzależniona od stosunku prawne stanowiącego podstawę do przeniesienia wierzytelności. Jego nieważność będzie więc skutkowała brakiem ważności samej umowy faktoringu. Stosowana w praktyce formą zawarcia tej umowy jest forma pisemna.

Ustanie umowy następuje w poniższych przypadkach: - w sytuacji spełnienia świadczeń zgodnie z treścią zobowiązania; - w przypadku rozwiązania umowy, niezależnie od czasu jej trwania, ale za wspólną zgodą stron; - jeżeli nastąpi wypowiedzenie i odstąpienie od umowy; - po upływie czasu na jaki zawarta została umowa.