Kiedy mamy do czynienia z remontem a kiedy z ulepszeniem środka trwałego

Remont powoduje przywrócenie stanu pierwotnego

Niestety przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia remontu. Określają tylko ogólnikowo jakie wydatki powodują ulepszenie środka trwałego.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego. Remont może być połączony z wymianą zużytych części, jeżeli w trakcie wykonanych prac nie dojdzie do zmiany charakteru i funkcji środka trwałego, a taka wymiana jest wynikiem eksploatacji danego środka trwałego.

Za remont uznaje się wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny środka trwałego, jego pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji (tak np. w wyroku NSA z 14 stycznia 1998 r., sygn. SA/Sz 119/97).

Zobacz: Jak obliczyć wrażliwość firmy na zawirowania rynkowe?

Ulepszenie

Zasadnicza różnica między remontem a ulepszeniem środków trwałych polega na tym, że wydatki remontowe zmierzają do podtrzymywania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych (konserwacja, naprawy), a wydatki o charakterze ulepszeń zmierzają do podjęcia czy rozszerzenia działalności i powodują istotną zmianę cech użytkowych składnika majątku. Tak stwierdził NSA w wyroku z 27 czerwca 2001 r., sygn. I SA/Gd 2487/98.

W piśmie Ministerstwa Finansów z 13 marca 1995 r. sygn. PO 3-722-160/94 podjęto również próbę wyjaśnienia pojęcia ulepszenie:
„(…) wydatki na ulepszenie są to wydatki powodujące zwiększenie wartości użytkowej tych środków z dnia ich przekazania do używania. Do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich:
- przebudowę, czyli zmianę (poprawienie istniejącego stanu środków trwałych na inny);
- rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.;
- rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;
- adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych;
- modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych.”

Takie stanowisko MF podzielają również inne organy podatkowe np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 października 2007 r., sygn. ITP-B1/423-31/07/PSZ.