Kredyt hipoteczny: jak banki się zabezpieczają

Od dnia uruchomienia kredytu do dnia rozpatrzenia przez sąd wniosku o wpisanie hipoteki, mija od kilku tygodni do nawet sześciu miesięcy. Czy to oznacza, iż w okresie przejściowym bank nie jest w ogóle zabezpieczony? Niekoniecznie. Instytucje finansowe wymagają bowiem w tym okresie tzw. ubezpieczenia pomostowego. Jest to ochrona mająca zabezpieczyć instytucję finansową przed brakiem możliwości ustanowienia hipoteki. Mimo, iż takie sytuacje zdarzają się niezwykle rzadko, składki ubezpieczenia pomostowego są dość znacznym obciążeniem dla kredytobiorcy.

Kolejną formą zabezpieczenia jest ubezpieczenie niskiego wkładu własnego. Jest to dodatkowa forma pokrycia wierzytelności banku na wypadek, kiedy wartość zabezpieczenia (nieruchomości) spadnie w stosunku do kwoty kredytu (np. w wyniku osłabienia się złotówki dla kredytu walutowego). W takim wypadku wartość kredytu przewyższa wartość nieruchomości i w przypadku sprzedaży wymuszonej nie będzie mogła pokryć zobowiązania.

Zobacz także: Kredyty i pożyczki hipoteczne

Powszechnie stosowanym przez instytucje finansowe środkiem jest również ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych (tzw. „ubezpieczenie murów”) wraz z cesją na rzecz banku. W przypadku zajścia kataklizmu może się okazać, iż nieruchomość ulega całkowitemu zniszczeniu i nie nadaje się już do zamieszkania. W takiej sytuacji towarzystwo ubezpieczeniowe powinno wypłacić bankowi, jako beneficjentowi ubezpieczenia, należne odszkodowanie, a ten z kolei powinien otrzymaną kwotę zaliczyć w poczet spłaty kredytu. Ponieważ zajście tak ekstremalnych zdarzeń jest mało prawdopodobne, składka ubezpieczenia jest relatywnie niska. Podobnie jak w przypadku ubezpieczenia od ognia i innych zdarzeń losowych, banki stosują podobne formy w przypadku ubezpieczenia na życie, ubezpieczenia od utraty pracy i innych ubezpieczeń.

Innym sposobem pokrycia wierzytelności jest poręczenie cywilne. Poręczyciel z chwilą niewykonania zobowiązania przez dłużnika, jest zobowiązany wykonać je samodzielnie.

Dość rzadko stosowaną formą zagwarantowania spłaty kredytu jest zabezpieczenie na akcjach, obligacjach, lokatach bankowych, czy też nawet udziałach w firmie. Do czasu zwolnienia zabezpieczenia dłużnik nie może swobodnie rozporządzać posiadanymi aktywami.

W przypadku praktycznie każdego kredytu hipotecznego stosowany jest weksel własny in blanco wraz z deklaracją wekslową albo poddanie się egzekucji bankowej (wykorzystywane wymiennie). Oba dokumenty przyspieszają znacząco możliwość egzekucji długu.

Dość często banki stosują również jako formę zapewnienia spłaty kredytu, pełnomocnictwo do pobierania z konta wszelkich należności, związanych z umową kredytową. Pełnomocnictwo takie jest zazwyczaj nieodwołalne i nie wygasa z chwilą śmierci kredytobiorcy. Zgodnie z jego treścią, bank ma prawo do samodzielnego pobierania pieniędzy, zdeponowanych na koncie klienta, na pokrycie rat i innych zobowiązań, wynikających z umowy.

Polecamy także: Kalkulator rat kredytu

Jak widać nazwa „kredyt hipoteczny”, sugerująca jedynie zabezpieczenie hipoteczne, może być nieco myląca. Paleta form zabezpieczenia, jaką stosują instytucje finansowe przy tego typu kredytach, jest dużo szersza niż mogłoby to się wydawać. Nie zmienia to jednak faktu, iż to właśnie dzięki zabezpieczeniu hipotecznemu, kredyty mieszkaniowe należą z jednej strony do najtańszych, a z drugiej – do najlepiej spłacanych wierzytelności bankowych.