Jakie zyski przyniosły akcje z indeksu WIG20

Realizowane samodzielnie inwestowanie pasywne kojarzone jest ze strategią typu „kup i trzymaj” lub inwestowaniem w portfel odzwierciedlający indeks giełdowy. Jednak tylko to pierwsze rozwiązanie ma charakter czysto pasywny. Jeżeli głębiej się zastanowić, to inwestowanie indeksowe jest już w gruncie rzeczy inwestowaniem umiarkowanie aktywnym, wymagającym od inwestora dokonywania w miarę częstych zmian składu portfela. Wynika to z faktu, że koszyk akcji wchodzących w skład wybranego przez niego indeksu podlega cyklicznym zmianom, które z kolei muszą zostać odzwierciedlone w portfelu inwestycyjnym. W takim przypadku od inwestującej samodzielnie osoby wymagana jest więc aktywna obserwacja składu indeksu oraz cykliczne dopasowywanie portfela do zachodzących w nim zmian.

Oczywiście te aktywne działania przynoszą pewne wymierne korzyści. Jedną z nich jest np. fakt, że na skutek drastycznego zmniejszania się wartości kapitalizacji giełdowej i obrotów, z koszyka większości indeksów znikają spółki, które zagrożone są upadłością. Warto wspomnieć, że w pierwszym składzie indeksu WIG20 znajdowały się takie spółki jak Universal, Krosno czy Swarzędz. Dzisiaj te przedsiębiorstwa albo już nie istnieją albo zostały postawione w stan likwidacji. Mimo powyższych rozważań, z powodu utrwalenia się takiej nomenklatury, w dalszej części raportu nadal strategię indeksową nazywać będziemy strategią pasywną.

Czytaj też: Strategie inwestycyjne

Z głównych indeksów warszawskiej giełdy właściwie tylko indeks WIG20, czyli dwudziestu największych spółek, nadaje się aby stać się wzorcem dla większości pasywnych inwestorów, chcących samodzielnie zająć się swoim portfelem. Trudno wyobrazić sobie zbudowanie portfela na podstawie indeksu WIG, w skład którego wchodzi kilkaset spółek giełdowych. A przecież pozostaje jeszcze konieczność cyklicznego dopasowywania tak rozdrobnionego portfela do zmian zachodzących w składzie indeksu. Liczba spółek w indeksach mWIG40 i sWIG80 także jest niemała (odpowiednio 40 i 80 sztuk), a dodatkowo inwestorzy o zasobniejszych portfelach mogliby narzekać na płynność akcji niektórych podmiotów wchodzących w skład tych wskaźników.

Odpowiedź na pytanie jakie byłyby wyniki oparte na strategii naśladowania składu koszyka indeksu WIG20 nie jest, wbrew pozorom, prosta. WIG20 od dnia rozpoczęcia jego notowań, tj od 14 kwietnia 1994 r. do 5 marca br. wzrósł o 139% (5,6% w skali roku). Znacznie mniej niż WIG, który zwyżkował w tym czasie o nieco ponad 300% (9,2% w skali roku). Jednak WIG20 jest indeksem cenowym, a więc nie uwzględnia pożytków płynących z posiadania akcji, czyli dywidend oraz praw poboru. Skorygowaną wartość indeksu WIG20 można oszacować posiadając dane o zmianach składu koszyka tego indeksu, oraz mając dostęp do bazy danych z wartością teoretyczną praw poboru i wartością dywidend wypłacanych przez spółki wchodzące w skład indeksu. Analitycy firmy Expander przeprowadzili takie obliczenia. Z tych szacunków wynika, że indeks nazwany umownie „WIG20 Total Return” wzrósł we wspomnianym wyżej okresie o 245% (na dzień 5 marca br. wynosiłby 3445 punktów wobec poziomu 2389 „zwykłego” indeksu WIG20). Daje to całkiem przyzwoitą stopę zwrotu w skali roku, w wysokości 8,1%. Ciągle jest to co prawda trochę mniej niż w przypadku indeksu WIG, lecz jak już wcześniej wspomniano, oparcie strategii na tym indeksie byłoby w praktyce niemal niewykonalne.