Posłowie

Początkowo nie istniały żadne wytyczne określające co zrobić, by zostać posłem. Nie było takiego zawodu, ani stałej funkcji. Sporządzono natomiast pewien kanon cech, których poszukiwano u kandydatów na posłów, jednak nikt nie przygotowywał do pełnienia tej roli. Wynikało to z braku oficjalnie powołanych instytucji w państwie, które zajmowałyby się sprawami kontaktów zagranicznych.

Czytaj także: Bądź gospodarzem doskonałym

Ciekawostki historyczne dotyczące pełnienia roli posła

W starożytności posłowie byli powoływani doraźnie w celu rozwiązania aktualnych problemów. Zawód posła nie istniał.

Potrzeba prowadzenia rokowań z sąsiednimi państwami i zawierania umów handlowych wymusiły rozwój działalności poselskiej.

Już u zarania dziejów poselstwa zwracano uwagę na konieczność zapewnienia ochrony posłowi.

Choć funkcję posła pełniło się okazjonalnie – jego wybór był sprawą publiczną. W Atenach, Sparcie czy Koryncie posłów wybierało zgromadzenie ludowe spośród najbogatszych obywateli powyżej 50 roku życia. Zwracano wówczas uwagę na umiejętności oratorskie i aktorskie kandydatów, ważna była też znajomość ustaw. W starożytności bycie posłem wiązało się z dużym prestiżem społecznym.

Znakiem rozpoznawczym posła był pierścień – jego posiadanie zapewniało orszakowi poselskiemu bezpłatny przejazd i diety.

W Starożytnym Rzymie obowiązywały dwa odmienne rytuały przyjmowania poselstw – posłowie państw zaprzyjaźnionych mogli spodziewać się licznych atrakcji podczas pobytu w Rzymie, posłowie wrogich państw mieli co prawda zapewnioną nietykalność osobistą przez określony czas, jednak nigdy nie byli wpuszczani do miasta – zawsze pozostawali poza jego murami.

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego za sprawą duchownych rozpowszechnione zostały druki dyplomatyczne stosowane przez posłów watykańskich. Działalność poselska tego okresu pozostawała w rękach duchownych, którzy będąc najlepiej wykształconymi obywatelami społeczeństwa uczynili łacinę językiem oficjalnym ówczesnej dyplomacji.

Do rozwoju światowej dyplomacji w dużej mierze przyczynili się kolejni papieże, którzy dbali o utrzymywanie stosunków dyplomatycznych ze wszystkimi władcami państw chrześcijańskich.

Możliwość wysyłania poselstw była dowodem samodzielności i suwerenności władcy, który je wysyłał.

W średniowieczu dużą część kosztów niezbędnych do odbycia misji poselskiej pokrywał sam poseł. Z tego względu wiele osób odmawiało pełnienia tej funkcji. Posłowie obawiali się również o swoje życie – zapewnioną mieli ochronę, jednak podróże w tym okresie były bardzo niebezpieczne.