Pomysł na biznes - placówka przedszkolna

Utrata pracy wcale nie musi być końcem świata. Może być mocnym impulsem, żeby w końcu przejść na drugą stronę i z pracownika stać się pracodawcą. Problem w tym, żeby wybrać rodzaj działalności, który ma szansę na trudnym rynku i w trudnych czasach.

Założenie prywatnego przedszkola nie wiąże się z obowiązkiem posiadania wykształcenia pedagogicznego. Pedagogów trzeba tylko zatrudnić. Prognoza demograficzna dla Polski na lata 2003-2020 zdaje się przemawiać za tym pomysłem. W odniesieniu do populacji dzieci w wieku przedszkolnym prognozuje się wzrost liczby maluchów między 3 a 6 rokiem życia o 100 000 w latach 2005-2010 oraz o kolejne 200 000 do 2015 r. Tak duży ,,wysyp'' przedszkolaków wymaga przygotowania odpowiedniej liczby miejsc w placówkach oświatowych. Kiedy liczba dzieci zgodnie z prognozami gwałtownie wzrośnie, istniejąca sieć okaże się niewystarczająca. Już dzisiaj można zauważyć, że dostępność edukacji przedszkolnej oferowanej dzieciom w wieku poniżej piątego roku życia nie zaspokaja potrzeb w tym zakresie.

Dodatkowo część przedszkoli ma bardzo złą opinię, dlatego jedne placówki są wypełnione po brzegi, inne natomiast nie mogą skompletować grup. Jeśli więc uda się nam stworzyć prywatną placówkę odpowiednio wyposażoną, z dobrą kadrą pedagogiczną, na brak maluchów na pewno nie będziemy narzekać.

Na lubusko-wielkopolskim pograniczu prywatne przedszkola wyrastają jak grzyby po deszczu. Niektóre otwierały swoje podwoje nawet w listopadzie. W niespełna dziewięciotysięcznym Zbąszyniu powstały aż dwa. Wszystkie mają komplet.

Tadeusz Wróbel prowadzi przedszkola w Zbąszynku i Rogozińcu. W 2008 r. otworzył kolejne cztery placówki w gminie Skąpe. Ceny pobytu dziecka są niższe niż w przedszkolach samorządowych. Za pobyt rodzice płacą 60 zł (w publicznych około 150 zł), za wyżywienie - 4 zł dziennie. Bezpłatne są natomiast zajęcia z języka angielskiego, rytmiki i ćwiczenia korekcyjne. Tadeusz Wróbel twierdzi, że jest w stanie poprowadzić przedszkole za 75% gminnej dotacji. Jak to możliwe? Prywatny przedsiębiorca, uważa Wróbel, ma większe możliwości dobierania kadry pomocniczej i merytorycznej. W niepublicznych placówkach nie obowiązuje też Karta nauczyciela, która generuje wiele kosztownych przywilejów dla kadry. Poza tym może prowadzić dodatkową działalność gospodarczą, jak nasz rozmówca, który zarabia jeszcze na przygotowaniu i sprzedaży posiłków.