Jak założyć klinikę weterynaryjną – pozwolenia

Przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt, wyróżniają cztery rodzaje tych zakładów. Są to, zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy:
1) gabinet weterynaryjny,
2) przychodnia weterynaryjna,
3) lecznica weterynaryjna oraz
4) klinika weterynaryjna.

Jako odrębny zakład ustawa przewiduje ponadto weterynaryjne laboratorium diagnostyczne, które jest przeznaczone do świadczenia usług laboratoryjnych, w szczególności badań diagnostycznych, na rzecz innych zakładów leczniczych dla zwierząt.

Otwierając klinikę weterynaryjną jako właściciel należy jednak pamiętać, że jej kierownikiem może być wyłącznie lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak zostać lekarzem weterynarii?

Chcąc uzyskać tytuł lekarza weterynarii, co umożliwia uzyskanie prawa do wykonywania zawodu, należy ukończyć studia na wydziale medycyny weterynaryjnej, które oferują cztery uczelnie wyższe: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Nauka na tych uczelniach trwa 5,5 roku (11 semestrów) i kończy się uzyskaniem tytułu lekarza weterynarii. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu tytułu lekarza weterynarii, absolwenci nie są jeszcze uprawnieni do wykonywania zawodu. Na ich wniosek prawo do wykonywania zawodu jest wydawane przez Krajową Izbę Lekarsko-Weterynaryjną, zaś warunkami niezbędnymi do jego otrzymania są: dyplom lekarza weterynarii oraz pełna zdolność do czynności prawnych.

Gdzie studiować weterynarię?

SZKOŁA GŁÓWNA GOSPODARSTWA WIEJSKIEGO w Warszawie
www.sggw.waw.pl
ul. Nowoursynowska 166
02-787 Warszawa
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
e-mail: wet_dziekan@sggw.waw.pl
tel.(+22)593 60 10
Biuro Spraw Studenckich
e-mail:bss@sggw.pl
tel.(+22)593 10 20

AKADEMIA ROLNICZA we Wrocławiu
www.ar.wroc.pl
ul. C.K. Norwida 25/27
tel.(71) 3205 020
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
e-mail: dz_wet@ozi.ar.wroc.pl
tel.(71)320 51 07

AKADEMIA ROLNICZA w Lublinie
www.ar.lublin.pl
ul. Akademicka 13
20-950 Lublin
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
e-mail: dziekanat.medwet@ar.lublin.pl
tel.(81) 445 66 61, 445 65 65

UNIWERSYTET WARMIŃSKO MAZURSKI w Olsztynie
www.uwm.edu.pl
ul. Michała Oczapowskiego 14
10-957 Olsztyn
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
e-mail: medwet@uwm.edu.pl
tel.(89) 523 34 40 523 39 93

Ważne wymogi prawne dot. klinik weterynaryjnych

Osobnym bardzo szerokim zagadnieniem w zakładzie leczniczym dla zwierząt jest używanie aparatury rentgenowskiej i uruchomienie pracowni rentgenowskiej, a także używanie izotopów promieniotwórczych w diagnostyce. Kwestię tę reguluje ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276 z późn. zm.).

Szczegółowe wymagania dot. wymienionych kwestii zawarte są w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie dokumentów wymaganych przy składaniu wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego albo przy zgłoszeniu wykonywania tej działalności oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy ze źródłami promieniowania jonizującego (Dz. U. Nr 140, poz. 994). Bardziej szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć na stronach Państwowej Agencji Atomistyki www.paa.gov.pl oraz na stronie www.vetpol.org.pl. 

W przypadku gdy w zakładzie leczniczym dla zwierząt będzie używana butla z tlenem lub inne gazy, musimy spełnić wymogi określone w rozporządzeniu ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji i magazynowaniu gazów, napełnianiu zbiorników gazami oraz używaniu i magazynowaniu karbidu (Dz. U. Nr 7, poz. 59).

Jeżeli w klinice zamierzamy prowadzić tzw. leczenie stacjonarne zwierząt, trzeba także pamiętać o ustawie z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.). Zgodnie z jej uregulowaniami zabrania się wprowadzania do urządzeń kanalizacyjnych ścieków zawierających chorobotwórcze drobnoustroje pochodzące z:
a) obiektów, w których są leczeni chorzy na choroby zakaźne,
b) stacji krwiodawstwa,
c) zakładów leczniczych dla zwierząt, w których zwierzęta są leczone stacjonarnie na choroby zakaźne,
d) laboratoriów prowadzących badania z materiałem zakaźnym pochodzącym od zwierząt.

Należy również pamiętać o zawarciu umowy ze stosownym podmiotem o dostawę wody i jeżeli jest instalacja kanalizacji komunalnej – o odbiór ścieków. W przypadku szamba jego wywóz trzeba zlecać odpowiedniej firmie, która świadczy takie usługi.

Oznaczenie zakładu leczniczego

Zakład leczniczy dla zwierząt podlega oznaczeniu. O zasadach oznaczania zakładów leczniczych dla zwierząt mówi art. 6 ust. 3 ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt: „Zakłady lecznicze dla zwierząt podlegają oznaczeniu. Szczegółowe zasady oznaczania zakładów leczniczych dla zwierząt określa, w drodze uchwały, Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna, uwzględniając ich podział”. Przy ustalaniu oznaczenia zakładu leczniczego dla zwierząt należy pamiętać o przepisach kodeksu cywilnego (art. 431-6 k.c., mówi o przedsiębiorcach i ich oznaczeniach).
www.vetpol.org.pl – Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna

Stosowanie niektórych leków

Jeżeli w codziennej praktyce stosowane będą w klinice pewne leki z grupy anestetyków (preparaty ketaminy, relanium, barbiturany, leki narkotyczne czy stosowane do eutanazji zwierząt), należy do ich stosowania uzyskać u wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego zezwolenie na ich nabywanie i stosowanie.

Dokonuje się tego poprzez złożenie odpowiedniego wniosku z wyszczególnieniem jakie preparaty będą stosowane i w jakich ilościach miesięcznie. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny, po rozpatrzeniu kompletnego wniosku wydaje stosowne zezwolenie upoważniające do nabywania i stosowania wspomnianych leków. To zezwolenie określa również, gdzie można nabywać omawianą grupę leków. W przypadku leków stosowanych w medycynie weterynaryjnej wskazuje hurtownię, w której możemy dokonywać zakupów (art. 42 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii).

Do wykonywania pewnych czynności lekarsko-weterynaryjnych (np. monitoring chorób zakaźnych zwierząt, badanie środków spożywczych i mięsa, nadzory, obserwacja zwierząt w kierunku wścieklizny) trzeba posiadać stosowne wyznaczenie powiatowego lekarza weterynarii właściwego terytorialnie do siedziby naszego zakładu leczniczego dla zwierząt. Sprawę tę reguluje art. 16 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744 z późn. zm.).

Do wykonywania czynności określonych art. 16 tej ustawy nie trzeba posiadać zakładu leczniczego dla zwierząt, jednak najczęściej czynności te wykonywane są jako zajęcie dodatkowe przez lekarzy prowadzących lub pracujących w zakładach leczniczych dla zwierząt. Po złożeniu wniosku powiatowy lekarz weterynarii rozpatruje ten wniosek i wyznacza osobę wskazaną we wniosku bądź nie (chcąc być wyznaczonym musimy spełniać dodatkowe wymogi określone prawem), w drodze decyzji administracyjnej, do wykonywania pewnych czynności i wpisuje na listę osób wyznaczonych do wykonywania czynności, o których mowa w ustępie 1 wspomnianego art. 16. Przed rozpoczęciem wykonywania powierzonych czynności należy podpisać z powiatowym lekarzem weterynarii stosowną umowę.

Polecamy: Jak go stworzyć - zasady konstruowania biznesplanu

Dokumentacja medyczna

Kolejną istotną kwestia dotyczącą zakładu leczniczego dla zwierząt jest konieczność prowadzenia dokumentacji medycznej i farmaceutycznej. Obowiązek ten wynika z kilku przepisów prawa. Ustawa o zakładach leczniczych dla zwierząt mówi w art. 28. 1.: Zakład leczniczy dla zwierząt prowadzi dokumentację świadczonych usług weterynaryjnych określoną odrębnymi przepisami oraz zapewnia jej ochronę i poufność. Artykuł 53 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342 z późn. zm.) ustępie 2 mówi: „Lekarze weterynarii obowiązani są do prowadzenia dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej z wykonanych zabiegów leczniczych i profilaktycznych oraz stosowanych produktów leczniczych”.

Zakres i sposób prowadzenia dokumentacji oraz wzory tej dokumentacji zostały określone w rozporządzeniu ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia ewidencji leczenia zwierząt i dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej (Dz. U. Nr 100, poz. 1022).

Lekarz weterynarii ma obowiązek prowadzenia dokumentacji lekarsko-weterynaryjną w postaci odrębnych książek leczenia zwierząt dla zwierząt gospodarskich oraz zwierząt, z których pozyskane tkanki lub produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi oraz zwierząt domowych. Książka leczenia zwierząt składa się z kolejno ponumerowanych, samokopiujących się stron, przy czym każda strona jest podzielona na 4 części.

Część I zawiera:
1) nazwę i adres zakładu leczniczego dla zwierząt;
2) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres posiadacza zwierzęcia;
3) datę i godzinę przyjęcia zgłoszenia;
4) datę i godzinę wykonania czynności lekarsko-weterynaryjnych;
5) oznaczenie strony książki składające się z: numeru kolejnej strony, znaku "/", oznaczenia miesiąca, znaku "/" oraz oznaczenia roku.

Część II zawiera:
1) opis leczonego zwierzęcia, w tym gatunek, płeć, identyfikację, wiek, oznakowanie i masę ciała;
2) liczbę leczonych zwierząt;
3) rozpoznanie lub wstępne rozpoznanie choroby;
4) zastosowane produkty lecznicze lub nabyte przez posiadacza zwierzęcia produkty lecznicze weterynaryjne z uwzględnieniem:
a) nazwy produktu leczniczego,
b) numeru serii produktu leczniczego,
c) ilości i dawkowania zastosowanego produktu leczniczego lub nabytego produktu leczniczego weterynaryjnego,
d) okresu karencji dla tkanek lub produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi pozyskanych od leczonych zwierząt;
5) zabiegi lecznicze lub profilaktyczne, zalecenia lekarskie oraz uwagi.

Część III zawiera:
1) potwierdzenie nabycia produktu leczniczego weterynaryjnego przez posiadacza zwierzęcia obejmujące informacje, o zastosowanych produktach medycznych, oraz okres jego stosowania;
2) informacje, z części II – w przypadku gdy nabyty produkt leczniczy weterynaryjny będzie stosowany u zwierząt innych niż wymienione w części II.

Część IV zawiera wyniki badań uzupełniających.
Książka leczenia zwierząt zawiera:
1) nazwę i adres zakładu leczniczego dla zwierząt;
2) datę rozpoczęcia i zakończenia dokonywania wpisów w książce;
3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres posiadacza zwierzęcia;
4) datę i godzinę wykonania czynności lekarsko-weterynaryjnych;
5) opis leczonego zwierzęcia, w tym gatunek, płeć, rasę, wiek lub datę urodzenia, kolor;
6) informacje o przebiegu wizyty, w tym:
- dane uzyskane z wywiadu lekarskiego,
- wynik badania klinicznego, sekcyjnego i ewentualnych dodatkowych badań diagnostycznych,
- rozpoznanie choroby,
- nazwę, ilość i dawkowanie zastosowanego lub przepisanego na receptę lekarza weterynarii produktu leczniczego,
- zabiegi lecznicze lub profilaktyczne,
- zalecenia lekarskie,
- podpis i pieczęć lekarza weterynarii leczącego zwierzę.

Artykuł 51 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt nakłada również obowiązek, na podmioty świadczące usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej oraz zakłady higieny weterynaryjnej oraz inne laboratoria w rozumieniu przepisów o Inspekcji Weterynaryjnej przekazywania powiatowemu lekarzowi weterynarii:
1. informacji o wystąpieniu podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej notyfikacji w Unii Europejskiej – niezwłocznie po podjęciu takiego podejrzenia,
2. comiesięcznej informacji o:
a. chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji,
b. chorobach odzwierzęcych i odzwierzęcych czynnikach chorobotwórczych podlegających obowiązkowi monitorowania,
c. wynikach monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe. 

Dokumentacja lekarsko-weterynaryjna może być prowadzona zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Warto też pamiętać, iż rzetelnie prowadzona dokumentacja może okazać się niezbędna również w przypadkach zaistnienia konfliktu pomiędzy lekarzem weterynarii a jego klientem. Tak naprawdę tylko poprzez dokumentację prowadzoną na bieżąco, zgodnie z wymogami prawa i precyzyjnie, można udowodnić tok postępowania oraz zastosowane leczenie. Trzeba tez pamiętać, że klient ma prawo pełnego wglądu do dokumentacji dotyczącej jego zwierzęcia oraz uzyskania kopii tej dokumentacji.

Ochrona danych osobowych

Prowadzenie dokumentacji wiąże się z koniecznością gromadzenia i przetwarzania danych osobowych naszych klientów. O obowiązkach z tym związanych mówi ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.). W myśl zapisów art. 40 wspomnianej ustawy administrator danych jest obowiązany zgłosić zbiór danych do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych.

Szczegóły zawarte są we wspomnianej ustawie oraz rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie wzoru zgłoszenia zbioru danych do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych (Dz.U. Nr 229, poz. 1536). Przy prowadzeniu bazy danych osobowych klientów jesteś zobowiązany do należytego zabezpieczenia tej bazy, zgodnie z wymogami zawartymi w przytoczonej ustawie. Szczegóły można znaleźć pod adresem www.giodo.gov.pl .

Polecamy: Jak założyć własną firmę?

Pisząc w prezentowanych tekstach „klinika weterynaryjna” mam na myśli dla uproszczenia różne rodzaje działalności przewidziane przez ustawę a polegającej na leczeniu zwierząt.