Projekt ustawy o transporcie drogowym - uwagi BCC

Proponowane przez Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa zmiany w zakresie możliwości wszczynania postępowań dotyczących dobrej reputacji w przypadku mało istotnych naruszeń, mogą być niebezpiecznym narzędziem dla organów kontrolujących, pozwalającym im na nakładanie kar bądź odbieranie przewoźnikom stosownych uprawnień. Niepokojące jest, iż nawet jedno naruszenie może stanowić podstawę do wszczęcia takiej procedury w zakresie spełniania wymogów dobrej reputacji. Może to otworzyć drogę do eliminowania uczciwych przedsiębiorców z obrotu gospodarczego przez konkurencję czy też nielojalnych kierowców.

Nowelizacja ustawy o transporcie drogowym wynika z obowiązku ujednolicenia i dostosowania prawa krajowego do unijnego. Z jednej strony, regulacje dotyczące dobrej reputacji podmiotów wskazanych w ustawie, mogą spowodować wyeliminowanie z rynku nieuczciwej konkurencji oraz firm stosujących złe praktyki. Z drugiej, wprowadzenie zmian spowoduje również sporo kłopotów po stronie przedsiębiorców w zakresie organizacji pracy: opracowanie wewnętrznych procedur ścisłego przestrzegania przepisów, zwiększenie nadzoru nad kierowcami, czuwanie nad stanem technicznym pojazdów i organizacją procedury organizowania przewozów. Wiele z tych obowiązków spoczywać będzie na całej rzeszy pracowników różnego szczebla u danego pracodawcy, co może wywołać ogromny problem zaufania wewnątrzzakładowego i rozkładu obowiązków, czy też odpowiedzialności wewnętrznej w firmie.

Polecamy: E-wydanie Dziennika Gazety Prawnej

Zgodnie z treścią rozporządzenia Komisji UE 2016/403 z 18 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniające załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady „przeprowadzenie pełnego krajowego postępowania administracyjnego w celu ustalenia, czy utrata dobrej reputacji stanowiłaby proporcjonalną reakcję w indywidualnym przypadku, jest jednak obowiązkiem właściwych organów państwa członkowskiego. Taka krajowa procedura kontroli powinna obejmować, w stosownych przypadkach, kontrole w siedzibie danego przedsiębiorcy. Przy dokonywaniu oceny dobrej reputacji państwa członkowskie powinny brać pod uwagę postępowanie przedsiębiorstwa, jego zarządzających i wszelkich innych odpowiednich osób”.