Spółka, skupując wymagalne wierzytelności i ponosząc ryzyko wypłacalności dłużnika, nie wykonuje usług ściągania długów.
Spółka wystąpiła do organów podatkowych z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o VAT. Świadczy ona usługi polegające na nabywaniu – w drodze cesji – wierzytelności pieniężnych, których termin płatności już upłynął, płacąc za nie cenę poniżej ich wartości i przejmując ryzyko związane z niewypłacalnością dłużnika (wierzytelności te były ujmowane jako pasywa). Następnie wierzytelności te są bądź odzyskiwane od dłużnika, bądź restrukturyzowane lub zamieniane na inne świadczenia, bądź dalej odsprzedawane. Zdaniem spółki działalność ta wypełnia znamiona świadczenia usług pośrednictwa finansowego i jest zwolniona z opodatkowania VAT.
Naczelnik urzędu skarbowego uznał natomiast, że działalność prowadzona przez skarżącą spółkę to usługi faktoringu bądź ściągania długów, nie wskazując jednocześnie konkretnej opcji. Organ drugiej instancji uznał to za błąd i ostatecznie sprecyzował, że ma miejsce ściąganie długów. Natomiast w takim zakresie, w jakim spółka nie egzekwuje nabytych wierzytelności – z pośrednictwem finansowym. Spółka zakwestionowała to i wniosła skargę do WSA.
WSA w Łodzi uchylił rozstrzygnięcia organów podatkowych. Sąd stwierdził, że nie jest prawidłowym stanowisko organów podatkowych, że spółka wykonuje usługi ściągania długów, skupując już wymagalne wierzytelności i ponosząc całkowite ryzyko związane z wypłacalnością dłużnika. Jeśli przeprowadza egzekucję dla siebie, jako nowego wierzyciela, nie może być mowy o usłudze ściągania długów, nie istnieje bowiem beneficjent tej czynności. Mimo braku definicji tej działalności w obowiązującej ustawie, odmienne stanowisko jest nielogiczne, gdyż samej sobie spółka nie świadczy usług.
