Aby należności pracownika za czas podróży służbowej były zwolnione z podatku, przedsiębiorca musi posiadać pisemną dokumentację.
Organy podatkowe orzekły o odpowiedzialności płatnika z tytułu niepobrania i niewpłacenia w ustawowym terminie płatności zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Spółka sfinansowała dwunastu pracownikom wyjazd na mistrzostwa świata w piłce nożnej do Korei oraz ufundowała dwóm kolejnym pobyt w Cannes, we Francji. Wyjazd do Korei był związany z programem sprzedaży premiowej skierowanym do klientów - partnerów spółki, którzy w okresie trwania promocji dokonali zakupów na określoną kwotę. Zdaniem spółki, oba wyjazdy były wyjazdami służbowymi, stanowiącymi realizację obowiązku pracownika wynikającego z art. 22 i 100 kodeksu pracy. Były podyktowane koniecznością zapewnienia opieki i obsługi w kontaktach z tłumaczami oraz miały na celu pogłębianie i podtrzymywanie kontaktów służbowych z klientami, co miało się przyczynić do zwiększenia przychodu spółki w kolejnych latach.
W świetle braku dowodów na istnienie polecenia służbowego (brak takiego polecenia na piśmie) organy podatkowe zakwestionowały to stanowisko i zakwalifikowały powstały z tego tytułu przychód jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników zaliczane do przychodów ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Podkreśliły też, że rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 8 maja 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wymaga zachowania właściwej dokumentacji.
WSA podzielił stanowisko organów podatkowych. Sąd stwierdził, że wobec niewypełnienia przez płatnika obowiązków wynikających z przepisów prawa, zmuszony był do oddalenia skargi. Sąd wskazał, że jedynie spełnienie wymogów rozporządzenia mogło zwolnić sporne należności z opodatkowania.
Sygn. akt I SA/Wr 1332/06
Olga Stepasiuk Zespół Zarządzania Wiedzą firmy Deloitte
