Firmy oraz osoby fizyczne z chwilą rozpoczęcia prowadzenia działalności związanej z hazardem muszą płacić podatek od gier.
Katalog podatników podatku od gier został zawarty w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 o grach i zakładach wzajemnych (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 4, poz. 27 z późn. zm.). Zgodnie z przepisami, fiskus pobiera podatek od podmiotów prowadzących działalność w zakresie gier i zakładów na podstawie udzielonego zezwolenia, a także podmiotów urządzających gry i loterie stanowiące monopol państwa. Chodzi tu o następujące rodzaje działalności regulowane w ustawie: prowadzenie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych. Do wyjątków, niepodlegających opodatkowaniu, ustawodawca zaliczył: urządzanie loterii promocyjnych oraz loterii audiotekstowych, które należą do katalogu gier losowych.
Podatnikami podatku od gier są:
• osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, urządzające loterie fantowe i gry bingo fantowe, przy czym uzyskany dochód przeznaczany jest w całości na realizację określonych w zezwoleniu i regulaminie gry celów społecznie użytecznych i dobroczynnych,
• spełniające ustawowe warunki spółki kapitałowe, prowadzące działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry bingo pieniężne, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych,
• jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Totalizator Sportowy, Polski Monopol Loteryjny), prowadzące działalność w zakresie stanowiących monopol państwa gier liczbowych, loterii pieniężnych, wideoloterii i gry telebingo.
