Wynagrodzenia 2018. Rozliczenie płac w praktyce.
Ceny transferowe Dokumentacja w 2018 r.
Dokumentacja kadrowa. Nowe zasady prowadzenia i przechowywaniaZ ustaleń GUS wynika, że tylko 5 proc. przedsiębiorców jest zainteresowanych zatrudnianiem osób niepełnosprawnych. Tymczasem, jak twierdzą pracodawcy, rząd w dalszym ciągu nie zachęca ich do tego, aby zwiększali zatrudnienie takich osób. Są zgodni co do tego, że w warunkach obowiązywania tak niespójnych i nieustannie, zwłaszcza po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej, zmienianych przepisów nie można planować działalności gospodarczej w dłuższej perspektywie. Przykładem jest rozporządzenie z 18 maja 2004 r., stanowiące dla nich postawę podjęcia decyzji o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, które w ciągu zaledwie niecałych siedmiu miesięcy obowiązywania zmieniono już dwukrotnie.
W opinii prezesa Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych Jana Zająca, wyrażonej na Nadzwyczajnym Kongresie Pracodawców Osób Niepełnosprawnych, rządowy projekt nowej ustawy rehabilitacyjnej w swej pierwotnej wersji nie tylko nie porządkował systemu zatrudniania osób niepełnosprawnych, ale potęgował bałagan, jaki powstał w przepisach dotyczących tej kwestii po 1 maja br. Jak stwierdził pełnomocnik zarządu do spraw aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych firmy „Impel” S.A. Sławomir Piechota, najwyższy czas, aby rząd, wzorując się na procedurach zawartych w Strategii Lizbońskiej, wyznaczał cele na co najmniej pięć lat. Co roku należy monitorować ich wykonanie i w miarę potrzeb korygować, a nie, jak obecnie, działać na zasadzie gaszenia pożarów. W Polsce pracuje około 18 proc. osób niepełnosprawnych, podczas gdy średnia unijna wynosi około 45 proc. Wydajemy aż 4 proc. PBK na renty (np. we Włoszech i Niemczech jest to 1 proc.), a na aktywizację zawodową niepełnosprawnych tylko 0,2 proc. Póki te proporcje nie ulegną zmianie, na pewno nie wzrośnie liczba pracowników niepełnosprawnych.
